Τελευταίο άρθρο για το 2005 και αισθάνομαι ότι ήταν κρίμα που δεν μίλησα  στην «περίεργη» τελευταία συνεδρίαση της Βουλής για τον προυπολογισμό. Κρίμα γιατί είχα προετοιμαστεί αρκετά καλά, είχα «φάει» πολλές ώρες στην αναμονή και τελικά, είχα πιστέψει ότι όχι μόνο θα μιλούσα αλλά θα μιλούσα και σε «γεμάτο» Κοινοβούλιο.
Και αποκαλώ «περίεργη» την τελευταία συνεδρίαση γιατί πολλά συνέβησαν , πολλά καταγγέλθηκαν και πολλές ανακατατάξεις έγιναν μέχρι να αποφασιστεί ποιοι μιλάνε και ποιοι πάνε σπίτι τους.
Βέβαια, αν είχε τηρηθεί η αρχική λίστα των ομιλητών, θα είχα προλάβει να μιλήσω. Έτσι κι αλλιώς, επειδή επιδιώκετο νέο ρεκόρ ομιλητών, είχαν «μπει» δυο εμβόλιμες συνεδριάσεις με στόχο οι ομιλητές να ξεπεράσουν τους 150. Εγώ είχα το 149. Αλλά δεν μίλησα.

Είναι πολλοί αυτοί που θεωρούν ότι έπεσα θύμα του ίδιου του  κ. …Ευάγγελου Βενιζέλου ο οποίος – ύστερα από αρκετές ανακατατάξεις- βρέθηκε να μιλάει ΠΡΙΝ από εμένα έστω κι αν είχε τον αριθμό 152 αλλά τελικά δεν μίλησε. Και εφ όσον δεν μίλησε αυτός, δεν μίλησα ούτε εγώ.
Κατά τους επικριτές , με πρώτο και βασικό τον ίδιο τον κ. Βενιζέλο, έγινε προσπάθεια να μην μιλήσει ο κ. Βενιζέλος. Δεν θέλω να το πιστέψω. Και μένω στη διαμορφωμένη μου άποψη ότι ήμουν απλώς άτυχος. Ίσως έπεσα και θύμα πολυλογίας μερικών υφυπουργών που έχοντας δικαίωμα να μπαίνουν «σφήνα» στις ομιλίες των βουλευτών, το …παράκαναν. Δεν πειράζει. Και του χρόνου.
Για το καλό όμως της νέας χρονιάς , δημοσιεύω ένα μέρος της ομιλίας έτσι όπως διαμορφώθηκε ΜΕΤΑ την οριστικοποίηση της σειράς των ομιλητών ως Βενιζέλος – Κωνσταντάρας- Τσοχατζόπουλος – Ζαγορίτης- Πάγκαλος – Χαρακόπουλος. Φυσικά, ουδείς εξ αυτών μίλησε!
Έγραφα λοιπόν :
Θεωρώ μεγάλη μου τιμή να μιλώ στην κατά τεκμήριο σπουδαιότερη συνεδρίαση της χρονιάς, παρουσία του πρωθυπουργού και των αρχηγών των κομμάτων, έστω κι αν έχουν προηγηθεί πάνω από 150 βουλευτές και σχεδόν όλα τα μέλη της κυβέρνησης που σίγουρα έχουν αναπτύξει όλες τις πτυχές του ζητήματος. Θεωρώ όμως τον εαυτό μου και τυχερό που μιλάω αμέσως μετά  έναν από τους διαπρεπέστερους ρήτορες του Κοινοβουλίου, τον κ. Βενιζέλο. Το έχω φορτίο στους ώμους μου, ωστόσο είναι ευτυχής συγκυρία γιατί έτσι μπορώ να απαντήσω στον προλαλήσαντα συνάδελφο κ. Γιαννάκη που ρητορικά ρώτησε προηγουμένως : « Τι φοβάται και κοιτάζει πίσω απ΄ την πλάτη του ο κύριος Παπανδρέου;»
Μα τον κύριο Βενιζέλο κοιτάζει . Τον κύριο Βενιζέλο που έρχεται τρέχοντας και ψάχνει να βρει πόσο κοντά του είναι.
Θα ήθελα να απαντήσω και στον απαξιωτικό τρόπο με τον οποίο μίλησε προηγουμένως ο κ. Καστανίδης για τον υπουργό Επικρατείας, τον κ. Ρουσόπουλο. Αν και ομιλών ως νέος Πίνδαρος , λυρικός ποιητής και άριστος χειριστής της προσωδίας των τράγων, χαρακτήρισε αντιδεοντολογικό τον τρόπο του κ. Ρουσόπουλου να αναφερθεί στην ομιλία που ΘΑ εκφωνούσε ο κ. Παπανδρέου. Γιατί;  Διότι την ίδια ομιλία, την μετέδιδαν εδώ και αρκετή ώρα όλα τα τηλεοπτικά κανάλια προς τα οποία δεν τη στείλαμε εμείς. Εσείς την στείλατε.
Μην προσπαθείτε λοιπόν να μας κάνετε εμάς μάθημα δεοντολογίας. Την στείλατε λοιπόν με τον χαρακτηρισμό «εμπάργκο» λέγοντάς τους να ΜΗΝ την δημοσιοποιήσουν ΠΡΙΝ εκφωνηθεί; Το έσπασαν το εμπάργκο τα κανάλια; Και τι θα κάνετε τώρα;  Τι μέτρα θα λάβετε εναντίον τους; Θα τους καταγγείλετε που έσπασαν το εμπάργκο ή την στείλατε νωρίς ακριβώς για να το σπάσουν; Ο κ. Ρουσόπουλος σας μάρανε.»