Προ ολίγων ημερών, υπέβαλα μια ερώτηση προς την Υπουργό Αναπληρώτρια Πολιτισμού Φάνη Πάλλη Πετραλιά με θέμα δηλώσεις περί Ελληνικού Κινηματογράφου μιας κυρίας που πρόσφατα διορίστηκε ως επικεφαλής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης . Και την υπέβαλα στην κυρία Πετραλιά μόνο και μόνο γιατί δεν θα μπορούσα να την υποβάλω στον Υπουργό (που είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός)  αφού θεωρώ αδύνατον , απρεπές , άηθες και ανόητο το να υποβάλω ερώτηση στον κ. Καραμανλή και αφού δεν είναι δυνατόν να υποβληθεί ερώτηση σε υφυπουργό.(Τον κ. Τατούλη συγκεκριμένα ο οποίος και χειρίζεται αυτά τα θέματα)

Η ερώτηση – την οποία σημειώνω ΔΕΝ δημοσίευσε η «ΧΩΡΑ»- έλεγε μεταξύ άλλων ότι  διάβασα προ ημερών αρνητικά σχόλια  για συνέντευξη της νέας διευθύντριας του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κ. Δέσποινας Μουζάκη σε καθημερινή εφημερίδα και ότι  σύμφωνα με το δημοσίευμα, η κυρία Μουζάκη φέρεται να δήλωσε μεταξύ άλλων ότι : « Ο Ελληνικός Κινηματογράφος δημιουργήθηκε απ΄ αυτούς που έκαναν καλλιτεχνικές προτάσεις κι όχι από εκείνους που τον συντηρούν»
Ερωτούσα λοιπόν ,επειδή δεν γνωρίζω την κυρία Μουζάκη, βάσει ποιων προσόντων, με την εισήγηση ποιου ειδικού ,με ποιο σκεπτικό και βάσει ποιας διαδικασίας  επελέγη για τη θέση της διευθύντριας του φεστιβάλ και εάν το Υπουργείο Πολιτισμού θεωρεί ότι το εκπροσωπούν το ύφος και το νόημα δηλώσεων όπως η αναφερθείσα περί του Ελληνικού Κινηματογράφου.
Την επομένη, δυο, τρεις εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας οι οποίες δεν «συμπλέουν» με την κυβέρνηση και το κόμμα μου, δημοσίευσαν την ερώτησή μου με επισημάνσεις και σχόλια όπως « Αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση», « Κυβερνητικός βουλευτής κάνει εσωκομματική αντιπολίτευση» και « Άγριο καρφί στην κυρία Πετραλιά».

Δεν το περίμενα. Κι αυτό γιατί ήταν προφανές ότι ούτε την κυρία Πετραλιά «κάρφωνα» - αφού είναι γνωστό ότι δεν ασχολείται με διορισμούς στα Φεστιβάλ και τα Κέντρα Κινηματογράφου και τα Αρχαιολογικά Συμβούλια-, ούτε «εσωκομματική αντιπολίτευση» είμαι αλλά ούτε αντιπολίτευση στην κυβέρνηση κάνει ένας βουλευτής που λέει ευθαρσώς τη γνώμη του για θέματα που γνωρίζει.
Έφερα αμέσως στη μνήμη μου διάφορα δημοσιεύματα και τηλεοπτικά σχόλια και μισοαστείες, μισοσοβαρές παρατηρήσεις που μου έχουν γίνει από πρώην συναδέλφους μου δημοσιογράφους περί του πόσο «κότες» είναι οι απλοί βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που δεν «βγαίνουν ανοιχτά» να καταγγείλουν και να κατακεραυνώσουν την κυβέρνηση  και να πούνε τη γνώμη τους.

Αναρωτήθηκα: Δηλαδή, όταν δεν λέω τη γνώμη μου είμαι «κότα» αλλά όταν τη λέω, μετατρέπομαι αυτόματα σε «εσωκομματική αντιπολίτευση» η οποία μάλιστα, « ρίχνει άγρια καρφιά»; Δηλαδή, είτε έτσι, είτε αλλιώς είμαι «για πέταμα»; Τι είδους λογική είναι αυτή; Τι είδους ρατσισμός;  Γνώμη δεν δικαιούμαι να έχω; Γιατί όσο καιρό δεν έλεγα γνώμη αντίθετη προς την πορεία της κυβέρνησης  ήμουν «κότα» και μόλις εξέφρασα μια αντίθετη γνώμη, έγινα αυτομάτως «εσωκομματική αντιπολίτευση» που «ρίχνει άγρια καρφιά»; Απλός βουλευτής της Α΄Αθηνών που παρακολουθεί , διαβάζει, γνωρίζει πέντε-δέκα πράγματα και προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του όπως έχει καθήκον, υποχρέωση και δικαίωμα δεν μπορώ να είμαι;
Και γιατί να μη μπορώ να πω τη γνώμη μου για ενέργειες, πράξεις ή παραλείψεις ( μια ενέργεια που είναι άκρως δημοκρατική και επαγωγική) μέσω κοινοβουλευτικού ελέγχου εφ όσον ουδείς με ρωτά, ούτε παίρνει τη γνώμη μου ακόμη και γύρω από θέματα που γνωρίζω καλά;
Ομολογώ ότι αισθάνομαι, εγώ η …κότα της συμπολίτευσης  «και κερατάς και δαρμένος».