Αφορμή για το σημερινό σχόλιο ήταν μια επιστολή/ υπόμνημα που έλαβα – μαζί με τους υπόλοιπους 299 βουλευτές του Κοινοβουλίου- με τίτλο : « 2300 Πληροφορικοί σας αποστέλλουν Πρόταση Νόμου για την Ίδρυση Εθνικού Επιμελητηρίου Επικοινωνιών και Πληροφορικής». Δεν ξέρω τι εντύπωση έκανε στους υπόλοιπους 299 το υπόμνημα και πόσο σχεδιάζουν – ή είναι δυνατόν- να ασχοληθούν με το θέμα αλλά εμένα μου κίνησε το ενδιαφέρον γιατί οι επιστήμονες αυτοί , οι οποίοι ανήκουν σ ένα κλάδο που σήμερα ρυθμίζει κατά μεγάλο ποσοστό τις  επικοινωνίες, την οργάνωση και τις διαδικασίες αρχειοθέτησης (τουλάχιστον αυτά) της σύγχρονης κοινωνίας μας , επιθυμούν ένα πράγμα: να τακτοποιήσουν εκκρεμότητες για ένα « ζήτημα μείζονος σημασίας που συνδέεται άρρηκτα με την οικοδόμηση της Κοινωνίας της Γνώσης στη Χώρα μας» όπως χαρακτηριστικά τονίζουν. Το υπόμνημά τους είναι πολύ μεγάλο για την έκταση του Κυριακάτικού σχολίου μου και φυσικά, η Πρόταση Νόμου είναι ακόμα μεγαλύτερη, γι αυτό θα ήθελα να απομονώσω μερικές παραγράφους από το σκεπτικό αυτών των ανθρώπων που χωρίς να είναι σε λάθος κατεύθυνση, υιοθετούν μια – τουλάχιστον- πρωτότυπη μέθοδο
προώθησης νομοθεσίας που οι ίδιοι θεωρούν απαραίτητη : Συντάσσοντας οι ίδιοι την Πρόταση Νόμου και αιτιολογώντας την. Χωρίς να ξέρω αν έχει ξαναγίνει και πόσο εφικτό είναι στα Κοινοβουλευτικά μας κρατούντα, ήθη και έθιμα, μια ολοκληρωμένη Πρόταση Νόμου από Ιδιώτες να φτάσει σε σημείο να εισαχθεί σε Επιτροπή του Κοινοβουλίου, μένω σταθερά προσηλωμένος στην πεποίθηση ότι όλα
πρέπει κάποτε να αλλάζουν, προς το καλύτερο και προοδευτικότερο. Κι αν αυτή η Πρόταση Νόμου είναι δυνατόν να προωθηθεί, με κάποιο τρόπο και να συζητηθεί έστω μέσα από τις υφιστάμενες διαδικασίες, ας είμαι εγώ ο πρώτος που το αναφέρει.
Και ξεκινώ, αναφέροντας μια συνταγματική επιταγή , πάνω στην οποία βασίζουν το σκεπτικό τους : « Όχι τυχαία - γράφουν-  την έχει επιλέξει το Υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης ως προμετωπίδα των ιστοσελίδων του. Είναι η διάταξη της παραγράφου 2 του άρθρου 5Α του Συντάγματος: «Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσής τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους». Η νέα αυτή Συνταγματική επιταγή παραμένει ακόμη ανερμήνευτη και, άρα, χωρίς εφαρμογή, παρά το γεγονός ότι οι τεχνολογικές εξελίξεις επιβάλλουν τάχιστα την ενεργοποίηση της Πολιτείας προς την κατεύθυνση της διαμόρφωσης ενός σύγχρονου νομοθετικού πλαισίου, το οποίο θα εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις άσκησης του δικαιώματος ισότιμης συμμετοχής όλων των πολιτών στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Ένα δικαίωμα το οποίο
θα πρέπει να ασκείται στο πλαίσιο πάντα της άλλης, της ευρύτερης και γενικότερης επιταγής που μας έρχεται από τα παλιά και μας επιβάλει να θέτουμε παντού και πάντα σε πρώτη προτεραιότητα τον Άνθρωπο.»
Σ ένα άλλο σημείο αναφέρουν: «Η Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας, έχει διατυπώσει επεξεργασμένες προτάσεις προς τις Δημόσιες Αρχές…προτείνει την καθιέρωση ενός κρατικού πιστοποιητικού χρήσης Η/Ύ…αγωνίζεται να αναγνωριστούν τα προσόντα των πληροφορικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση … και
επισημαίνει, σε κάθε ευκαιρία, την ανάγκη να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση των επαγγελμάτων της
Κοινωνίας της Πληροφορίας.»
Και καταλήγουν: « Είμαστε όλοι νέοι άνθρωποι. Δεν ζήσαμε τις εποχές των δύσκολων και αιματηρών αγώνων για ελευθερία και δημοκρατία. Έχουμε όμως την υποχρέωση, ιδίως απέναντι σε όσους θυσιάστηκαν για να απολαμβάνουμε εμείς σήμερα την ελευθερία και τη δημοκρατία στην Πατρίδα μας, να αξιοποιήσουμε το όπλο της γνώσης που κατέχουμε».
Συμφωνώ και επαυξάνω.