Όταν ξεκινούσαμε τις προσπάθειες για το γήπεδο του Παναθηναικού απ΄αυτό εδώ το γραφείο, λίγους μήνες μετά τις εκλογές δεν ήταν λίγοι αυτοί που με κοιτούσαν με δυσπιστία.«Μα θα γίνει ;» ρωτούσαν γεμάτοι ερωτηματικά όσοι με άκουγαν να τους μιλάω γι αυτό. «Τα έχουμε ξανακούσει αυτά», έλεγαν με δυσπιστία οι οπαδοί και φίλοι του Παναθηναικού που τους είχαν στην κυριολεξία «φλομώσει» στις
υποσχέσεις και τα ψέματα τόσα χρόνια.Τα ερωτηματικά και η δυσπιστία εξαφανίστηκαν.Και τη θέση τους πήρε η σιγουριά ότι το γήπεδο θα γίνει, η χαρά για το «παλάτι» που ετοιμάζεται και – ελπίζω- η εμπιστοσύνη στα λόγια μας.Η είδηση είναι πλέον σαφής : « Την κατασκευή του γηπέδου του
Παναθηναϊκού στον Βοτανικό προανήγγειλε η δήμαρχος Αθηναίων, Ντόρα Μπακογιάννη. Θα είναι
χωρητικότητας έως 40.000 θέσεων αλλά και κλειστό έως 8.000 θέσεων, ενώ προβλέπεται δημιουργία χώρων πρασίνου.»Κάποια πράγματα γύρω από τη σκληρή προσπάθεια μερικών από μας, παλιών
Αθηναίων που καταλάβαιναν και προωθούσαν την απαρέγκλιτη ανάγκη κατασκευής νέου γηπέδου για τον Παναθηναικό.
1.Το θέμα κατασκευής του νέου γηπέδου δεν ήταν πια απλό, γηπεδικό πρόβλημα. Είχε αρχίσει να γίνεται πολιτικό. Εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του Παναθηναικού, στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα, είχαν εισπράξει πολλές κούφιες απαντήσεις γεμάτες ελπίδα και ψέμα. Δεν ήταν δυνατόν να μην ικανοποιηθεί το δίκαιο αυτό ζήτημα.
2.Το γήπεδο ΕΠΡΕΠΕ να κατασκευαστεί ανεξάρτητα από το αν ήμασταν όλοι «πράσινοι» . Κι αυτό έπρεπε να το αντιληφθούν όλοι πολύ καλά. Ο Παναθηναικός ήταν στην ουσία άστεγος και αυτό δεν ήταν δυνατόν να συνεχιστεί, ούτε έπρεπε να το θέλει κανείς, είτε ήταν οπαδός του Ολυμπιακού, είτε της ΑΕΚ είτε οποιασδήποτε άλλης ομάδας.
3. Το γήπεδο έπρεπε να φύγει από τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Αυτό για πολλούς δεν ήταν κατανοητό. Χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια.
4. Η κατασκευή έπρεπε να συνδυαστεί με ένα έργο πνοής που θα προσέφερε υπηρεσίες σε μια υποβαθμισμένη Αθηναική γειτονιά, σε μια περιοχή που χρειαζόταν βοήθεια.
Έγραφα στις 2/7/2004, σε κοινοβουλευτική ερώτηση που είχα υποβάλει σε όλους τους συναρμόδιους υπουργούς: «Ποδοσφαιριστές, παράγοντες, εκατοντάδες χιλιάδες φιλάθλων, ελληνικοί και διεθνείς ποδοσφαιρικοί φορείς αναρωτιούνται τι τελικά πρόκειται να γίνει με το γήπεδο που χρειάζεται, δικαιούται
και αξίζει ο Παναθηναικός και για το οποίο πολύ μεγάλη συζήτηση είχε γίνει προεκλογικά και διάφορες υποσχέσεις είχαν δοθεί.» Και ρωτούσα: «Τι σκέφτονται και τι προσανατολίζονται να πράξουν για τη δημιουργία - επί τέλους -του πολυσυζητημένου γηπέδου του Παναθηναικού ; Που ακριβώς βρίσκεται
η υπόθεση;»Η απάντηση του Υπουργείου Πολιτισμού/ Αθλητισμού, έδινε ελπίδες πολλές.
Δηλωνόταν υπεύθυνα ότι « Η επίλυση του προβλήματος αποτελεί μια από τις άμεσες προτεραιότητες της κυβέρνησης και σε συνεργασία με τους ενδιαφερόμενους θα προβούμε σε κάθε απαραίτητη ενέργεια.»
Η συνέχεια ήταν – σχετικά- απλούστερη. «Μπήκε στο παιχνίδι» ο κ. Σουφλιάς ως αρμόδιος για τη χωροθέτηση αλλά και φανατικός Παναθηναικός, έκανε έξυπνες, δραστικές και αποφασιστικές κινήσεις η Ντόρα Μπακογιάννη που ως Δήμαρχος είχε τους χώρους αλλά και την ευαισθησία και φτάσαμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα.Χαίρομαι που συνέβαλα – έστω λίγο σε σχέση με Σουφλιά και Μπακογιάννη-
στο αίσιο τέλος αυτής της Οδύσσειας. Και ο Ελαιώνας, «πρασίνισε». Η ιστορική ομάδα της Αθήνας αποκτά το «σπίτι» της. Και μια από τις πιο φτωχές και υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας, αναβαθμίζεται. Είναι από τις λίγες στιγμές που ένας απλός βουλευτής αισθάνεται ότι πραγματικά, κάτι μπορεί να κάνει.
|
