Έχω παρακολουθήσει από πολύ κοντά και με μεγάλη προσοχή τον άψογο τρόπο, την ανθρώπινη ευπρέπεια και το πολιτικό ήθος με τα οποία αντιμετωπίζει ο υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος Θόδωρος Ρουσόπουλος τα ποικίλα «ερεθίσματα», τις αιχμηρές, πονηρές και επιθετικές ερωτήσεις, τα πάσης φύσεως «κενά» που δημιουργούν με τη συμπεριφορά και τις ενέργειές τους διάφοροι «τρίτοι», αλλά και τον πόλεμο που έχει υποστεί από «μέσα» κι από «έξω».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο άνθρωπος έχει ανταποκριθεί με άριστο τρόπο και με αξιοθαύμαστη πληρότητα στις απαιτήσεις του ρόλου του, παρουσιάζοντας μια συμπεριφορά που δικαιώνει απόλυτα το νέο ύφος και το νέο ήθος που επαγγέλλεται και προσπαθεί να τηρήσει η νέα διακυβέρνηση. Είναι από τους βασικούς εκφραστές αυτής της νέας διακυβέρνησης. Και κάνει θαυμάσια τη δουλειά του.

Ωστόσο, χωρίς να είμαι «παλιό φιλαράκι» του υπουργού, αν και γνωρίζω και την πορεία και τη σταδιοδρομία και τον ίδιο τον άνθρωπο, προβληματίστηκα διαβάζοντας στις 6 Ιουλίου ότι ο υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος Θ. Ρουσόπουλος απαντώντας στον εκπρόσωπο Τύπου του ΠΑΣΟΚ έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Ο κ. Αθανασάκης σφυρίζει αδιάφορα στο ηχηρό μήνυμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι ο νόμος του ΠΑΣΟΚ για το βασικό μέτοχο αντίκειται στις κοινοτικές διατάξεις. Θα πρέπει τώρα να πείσει και όλα εκείνα τα στελέχη του κόμματός του, τα οποία όλο αυτό το διάστημα εντός και εκτός Βουλής υποστήριζαν το αντίθετο. Ως προς την προσπάθεια εκμετάλλευσης της σημερινής συζήτησης στο ΕΣΡ αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι το ΠΑΣΟΚ δεν σέβεται τις Ανεξάρτητες Διοικητικές Αρχές».

Έλεγε και μερικές ακόμη φράσεις στη σύντομη δήλωσή του ο κ. Ρουσόπουλος, στην ουσία επαναλαμβάνοντας ότι «ο σεβασμός προς τους θεσμούς δεν είναι η μόνη ειδοποιός μας διαφορά με το ΠΑΣΟΚ» και ότι «σήμερα, σε αντίθεση με το παρελθόν, η κυβέρνηση και τη πολιτική βούληση έχει και δεσμεύεται έναντι των πολιτών να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη διαπλοκή». Αναρωτήθηκα: μέχρι πότε θα μπορεί να κρατάει τα νεύρα του αυτός ο άνθρωπος; Μέχρι πότε θα θα παραμένει ευπρεπείς και ήρεμος και αξιοπρεπείς απέναντι σε όλα αυτά που ακούει ή μαθαίνει; Πώς να διατηρηθεί σε τέτοιο ηθικό και πολιτικό ύψος, όταν σχεδόν όλα τριγύρω του έχουν περιβληθεί το γνωστό μανδύα της ακρότητας;

Βεβαίως, αυτή είναι η δουλειά του. Και δεν είμαι εγώ αυτός που θα του πει πώς τις ερωτήσεις και «ερωτήσεις» των δημοσιογράφων, τις ποικίλες πιέσεις, τα δημοσιεύματα, τα λάθη και τις εκ των ένδον αστοχίες.

Τον θαυμάζω και τον ζηλεύω για τη «γαλατική του ευγένεια», την υπομονή του και τη συνέπειά του. Και εδώ αρχίζουν οι σκέψεις μου, επειδή εγώ εργάζομαι καθημερινά δίπλα στη Βάση, κοντά στον ψηφοφόρο και δέχομαι πολλαπλές πιέσεις και παραινέσεις για αλλαγή του ήρεμου στυλ, της ευγένειας και της ευπρέπειας, στοιχεία με τα οποία και ο κ. Ρουσόπουλος αλλά και ΟΛΟΙ οι άλλοι υπουργοί και βουλευτές απαντούμε στις κρίσεις, τις επικρίσεις, τα σχόλια και τις επιθέσεις.

Ο πολίτης-ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας απαιτεί από τα στελέχη του κόμματός του μια διαφορετική, πιο δυναμική και πιο «επιθετική» συμπεριφορά και δεν πείθεται στις εξηγήσεις και τις δικαιολογίες περί ύφους και ήθους και ευγένειας. Τι κάνουμε λοιπόν; Τι του λέμε; Δικαιολογημένα λοιπόν αναρωτιέμαι. Αλλά, παράλληλα, συνεχίζω να στηρίζω το ύφος, το ήθος και την ευπρέπεια του κ. Ρουσόπουλου. Χαρά στο κουράγιο του!