Μια αμερικάνα δικαστής, η Μαριάν Κέλλυ, κέρδισε το 1935 πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό της εφημερίδας ΚΟΣΜΟΣ της  Washington με τίτλο : « Χαρακτηρισμός λαών και της ψυχολογίας των».  Πήραν μέρος  150.000 αναγνώστες . Η κυρία Κέλλυ επέλεξε να χαρακτηρίσει τους Έλληνες.
Θέλετε να μάθετε τι περίπου έγραφε;
« Ο ΄Ελληνας, αποκαλύφθηκε ανέκαθεν κατώτερος των περιστάσεων, καίτοι από απόψεως διανοητικής κατείχε πάντοτε τα πρωτεία. Είναι ευφυέστατος αλλά και υπερόπτης. Δραστήριος αλλά και αμέθοδος. Φιλότιμος αλλά και γεμάτος προλήψεις. Θερμόαιμος, ανυπόμονος, αλλά και πολεμιστής.
-΄Εχτισε τον Παρθενώνα αλλά μέθυσε από την αίγλη του και τον άφησε αργότερα να γίνει στόχος οβίδων.
- Ανέδειξε τον Σωκράτη και του έδωσε το κώνειο.
- Δόξασε τον Θεμιστοκλή αλλά μετά τον εξεδίωξε.
- Υπηρέτησε τον Αριστοτέλη και μετά τον καταδίωξε.
-΄Εχτισε το Βυζάντιο και μετά, το εκτούρκισε.
-΄Εφερε το «21» και μόνος του το διακύβευσε.
- Δημιούργησε το 1909  για να το λησμονήσει.
- Τριπλασίασε την Ελλάδα και παραλίγο να την κηδέψει.
- Κόπτεται την μία στιγμή για την αλήθεια και την άλλη μισεί αυτόν που αρνείται να υπηρετήσει το ψέμα.
- Παράδοξο πλάσμα, ατίθασο, περίεργο, ημίκακο, ασταθές, αβεβαίων διαθέσεων, εγωπαθές και σοφόμωρο, ο ΄Ελλην. Λυπηθείτε τον. Αν θέλετε, θαυμάστε τον. Κι αν μπορείτε, ταξινομείστε τον».

Θα μου πείτε βέβαια: «Περιμέναμε εμείς από μια αμερικάνα δικαστίνα του 1935 να μας πει τι είμαστε;» Φυσικά και όχι. Δεν είναι όμως εύστοχα τα περισσότερα; Μπορεί κανείς να πει με σιγουριά, με βεβαιότητα ότι αυτή η γυναίκα δεν μας είχε μελετήσει ως λαό και έγραφε επιπολαιότητες οι οποίες βραβεύτηκαν μάλιστα και από την μεγαλύτερη τότε εφημερίδα της αμερικανικής πρωτεύουσας; Είμαστε ένας λαός «περίεργο τρένο». Που κι αν ακόμη δεν εφαρμόζουμε ΟΛΑ αυτά που τόσο χαρακτηριστικά μας καταμαρτυρεί η κυρία Κέλλυ, και την καρδάρα με το γάλα συνηθίζουμε να αναποδογυρίζουμε αφού έχουμε μαζέψει το γάλα, και τα μάτια μας βγάζουμε συχνά και δεν είμαστε οργανωμένοι και ξεκινάμε τις περιπέτειες της ζωής μας ανέτοιμοι και απαράσκευοι.
Και μπορεί μια ολόκληρη συγκυρία γεγονότων να μας οδηγεί στο να κερδίσουμε τον διαγωνισμό της Eurovision – και ζήτω μας και μπράβο μας και ορθώς το πανηγυρίσαμε- αλλά φτάνουμε και σε όλες εκείνες τις ακρότητες της υποδοχής της πανέμορφης κυρίας Παπαρίζου ως εθνικής ηρωίδας εν χορδαίς και τυμπάνοις. Και κάτι άλλο:
Βεβαίως η κατάκτηση της πρώτης θέσης στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision μας χαροποίησε και μας έκανε να ξεχάσουμε τον…πόνο μας αλλά κοιτάξτε και κάντε την κρίση σας ως πολίτες : Μόλις την προηγουμένη ημέρα, όλες οι εφημερίδες και οι εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων της  tv είχαν πρώτο θέμα τον περίφημο κύριο Χούπη και τα κατορθώματά του. Και μόλις ήρθε ο θρίαμβος της κυρίας Παπαρίζου, ο Χούπης αυτομάτως…εξηφανίσθη. Και εξηφανίσθη από αυτούς τους ίδιους ακριβώς που τον είχαν ανακαλύψει. Χούπης …τέλος. Χούπης …γιοκ. Τηλεθέαση και φύλλα πουλούσε η Παπαρίζου. Θέλετε να σας πω κάτι; Καλά κάνουν οι εφημερίδες και οι τηλεοράσεις. Επιχειρήσεις είναι που έχουν τεράστια έξοδα. Να πουλήσουν θέλουν. Και αύριο,  θα ξαναβρούν κάποιον άλλον Χούπη. Αλλοίμονο σ εμάς αν ύστερα απ΄όλα αυτά, δεν μάθαμε ακόμα να διαβάζουμε, να βλέπουμε , να ακούμε και να καταλαβαίνουμε.
Ο Χούπης – και ο κάθε Χούπης- έκανε τη «δουλειά» του για τα ΜΜΕ. Και μέχρι να βρεθεί ο επόμενος, η Παπαρίζου μας ήρθε «κουτί». Ήταν μια χαρά. Και πολύ πιο όμορφη από τον Χούπη εδώ που τα λέμε.