Πέρασα αρκετές Πασχαλινές μέρες στον Άγιο Λαυρέντιο, στο Πήλιο προσπαθώντας  – ανάμεσα στα άλλα- να βρω και κάποιες καλές απαντήσεις στα πιεστικά ερωτήματα των ψηφοφόρων μας στην Αθήνα αλλά και γενικά των πολιτών που επέλεξαν να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία στις περυσινές εκλογές αλλά τώρα
έχουν κλονιστεί, είτε από την σφοδρή κριτική που ασκείται πανταχόθεν στην κυβέρνηση και τον Καραμανλή, είτε από τη διάψευση κάποιων προσδοκιών τους ότι τα πράγματα θα άλλαζαν από τη μια στιγμή στην άλλη.
Έχω κι εγώ τις απόψεις μου – που ομολογώ ότι ελάχιστες στιγμές βρέθηκε κάποιος να τις ακούσει-, έχω κι εγώ τις αντιρρήσεις μου – που επίσης ομολογώ ότι σε αρκετά σημεία δεν διαφέρουν από τις αντιρρήσεις του απλού πολίτη- αλλά επειδή γνωρίζω πολλά πράγματα από «μέσα», βλέπω τις εξελίξεις με ελπίδα, προσδοκία και καλή διάθεση.
Και κάνοντας όλες αυτές τις σκέψεις, άφησα το βλέμμα μου να πετάξει, τη σκέψη μου να ταξιδέψει, τα συναισθήματά μου να κατακαθίσουν και ανακάλυψα μια βασική διαφορά ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ : Τη μπέσα.
Δικιά μας λέξη, ελληνική έννοια, πολύ κοντά στο «φιλότιμο». Που μας επιτρέπει να διαφέρουμε.
Και για παράδειγμα : Είναι η μπέσα και το φιλότιμο του Καραμανλή και της Νέας Δημοκρατίας που δεν τους επέτρεψε να κάνουν τους διωγμούς που έκανε το ΠΑΣΟΚ το 1981 και το 1993, όταν κέρδισε τις εκλογές και εν μια νυκτί, τους άλλαξε όλους παντού, βάζοντας δικούς του ανθρώπους.
Σήμερα, για παράδειγμα, ο πολύ καλός ηθοποιός και σκηνοθέτης Σταμάτης Φασουλής, μπορεί να λέει  σε συνέντευξή του στο ΒΗΜαgazino ότι « Δεν θεωρώ ότι έχουμε κυβέρνηση. Κυβέρνηση σημαίνει και κυβερνήτης…..»,  ότι «Το δικό μας καράβι δεν προχωράει γιατί είναι δεμένο στο μουράγιο μαζί με τα
όνειρά μας», να εύχεται στον Καραμανλή « Ο Θεός να τον συγχωρέσει» και να αξιολογεί την θητεία του Υφυπουργού Πολιτισμού Πέτρου Τατούλη ως «αθλιότητα» αλλά παράλληλα, να ετοιμάζει την παράσταση του «Ορέστη» στην …Επίδαυρο, προφανώς αμοιβόμενος από αυτή την ίδια «ακυβέρνητη αθλιότητα». Αυτή είναι η διαφορά.
Θα μπορούσε κάτι τέτοιο να συμβεί επί ΠΑΣΟΚ;
Επίσης σήμερα, για παράδειγμα, ο πολύ καλός τραγουδιστής Γιώργος Νταλάρας ο οποίος επί τουλάχιστον 15 χρόνια «συνεργάστηκε» με όλο το ΠΑΣΟΚ και επιχορηγήθηκε, βοηθήθηκε, «σπρώχτηκε» παντοιοτρόπως από την κυβέρνηση και τους λειτουργούς της και δεν έδωσε ούτε ΜΙΑ συνέντευξη σε 
«νεοδημοκράτικη» εφημερίδα ή δημοσιογράφο, ετοιμάζεται να συμμετάσχει ως κορυφαίος του
χορού στον «Οιδίποδα», επίσης στην Επίδαυρο. Αυτή είναι η διαφορά. Θα μπορούσε να είχε γίνει το ίδιο, με άλλον καλλιτέχνη, «άλλων» πολιτικών πεποιθήσεων, με κρατικά χρήματα, επί ΠΑΣΟΚ;
Και κάτι τελευταίο: Σήμερα, η πολύ καλή δημοσιογράφος και τηλεπαρουσιάστρια Μαρία Χούκλη που «μεγάλωσε», αυξήθηκε, διακρίθηκε, προβλήθηκε επί ΠΑΣΟΚ και η οποία παραμένει βασική παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων της Κρατικής Ραδιοτηλεόρασης, σε παρατήρηση δημοσιογράφου που της παίρνει συνέντευξη ότι « Το δελτίο σας όμως προβάλλει περισσότερο τη Νέα Δημοκρατία», απαντά: « Λοιπόν, θα σας διαψεύσω. Μόλις πήρα τα στοιχεία για Ιανουάριο και Φεβρουάριο και είναι 45% Νέα Δημοκρατία και 47% ΠΑΣΟΚ».
Αυτή είναι η διαφορά. Θα μπορούσε να υπάρχει τέτοια στάση , τέτοια συμπεριφορά, τέτοια δήλωση βασικού παρουσιαστή δελτίων της Κρατικής Τηλεόρασης, θα μπορούσαν να υπάρχουν τέτοια ποσοστά, θα μπορούσε ο παρουσιαστής να το παραδέχεται με τέτοια άνεση- κι αν ακόμα υπήρχαν- επί ΠΑΣΟΚ;
Μπορεί να διαφωνώ και με τα τρία πραγματικά στοιχεία. Αλλά αυτή είναι η διαφορά.