Οι δυο ειδήσεις που παραθέτω και στις οποίες βασίζω την ουσία του σημερινού άρθρου δεν με εξέπληξαν – διότι τις ανέμενα- αλλά τις χρησιμοποιώ για να τονίσω κι εγώ, απ΄ αυτό το μικρό αλλά αγωνιστικό «μετερίζι» ότι κάποια πράγματα αλλάζουν ( σιγά-σιγά αλλά αλλάζουν) και ο πολίτης αποκτά τη δύναμη που δικαιούται αλλά δεν το αντιλαμβάνεται.
Πρώτη είδηση: Στη Δικαιοσύνη καταφεύγουν όλο και περισσότεροι πολίτες ή οδηγοί αυτοκινήτων προκειμένου να αποζημιωθούν για τις κακοτεχνίες -κυρίως λακκούβες- στους δρόμους και σε υψηλό ποσοστό, δικαιώνονται.
Δεύτερη είδηση: ύστερα από προσφυγές πολιτών και κατόπιν τελεσίδικης απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας κατεδαφίζεται το πολυώροφο κτίσμα δίπλα από το νοσοκομείο «Ιπποκράτειο», που το προόριζαν για πολυκινηματογράφο.
Διευκρινίζω ότι το κτίριο αυτό χτίστηκε κατά παράβαση του ΠΔ του 1975 που προστατεύει την οδό Βασ.Σοφίας και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του κεντρικού αυτού άξονα της πρωτεύουσας. Η οικοδομική άδεια είχε εκδοθεί από την Πολεοδομία του Δήμου Αθηναίων και προέβλεπε την κατασκευή πενταώροφου κτιρίου πολυκινηματογράφου και υπογείου γκαράζ 700 θέσεων. Η απόφαση είχε προσβληθεί από τον γνωστό και δυναμικό σύλλογο «Λυκαβηττός», αρχικά το Εφετείο είχε επικυρώσει την οικοδομική άδεια, όμως τελικώς ορισμένοι πολίτες επέμειναν και τελικά δικαιώθηκαν πλήρως από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Όσον αφορά τις λακούβες στους δρόμους , τις κακοτεχνίες, τα ημιτελή έργα και τις διάφορες «επιπολαιότητες» σε εργολαβίες κυρίως των Δήμων, σημειώνω ότι σύμφωνα με το ρεπορτάζ, μόνο στο Λεκανοπέδιο, οι δήμοι έχουν πληρώσει πάνω από 1 εκατ. ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια σε πολίτες. Και ότι ο
Αξιοπρεπέστατος αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου της Αθήνας κύριος Ακριτίδης έκανε μια πολύ σωστή και ευφυή παρατήρηση: «Αν τα χρήματα που υποχρεώνονται οι δημοτικές αρχές να πληρώσουν στους πολίτες που πέφτουν θύματα κακοτεχνιών στους δρόμους,- είπε- τα χρησιμοποιούσαμε για την καλή συντήρηση τού οδοστρώματος και των πεζοδρομίων, τότε θα ήταν πολύ μικρότερο το πρόβλημα».
Το γεγονός πάντως παραμένει ότι πλέον, οι πολίτες στρέφονται όλο και περισσότερο κατά των δήμων ή του Δημοσίου, που έχουν την ευθύνη για τη συντήρηση των δρόμων, ενώ τα αρμόδια Διοικητικά Δικαστήρια συνήθως επιδικάζουν στους παθόντες μεγάλα χρηματικά ποσά. Όπως δήλωσε η Θεώνη Λειβαδίτη, μέλος του ΔΣ της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, οι αγωγές για την αποκατάσταση ζημιών από λακκούβες είναι πλέον από τις συνηθισμένες υποθέσεις που φτάνουν στα ακροατήρια.
Δεν μου αρέσει η ιδέα να δώ ένα ολόκληρο κτίριο να κατεδαφίζεται, κάποιους επιχειρηματίες να χάνουν εκατοντάδες εκατομμύρια, κάποιους διευθυντές ή υπαλλήλους που πήραν τις αποφάσεις που καταρρίφθηκαν να διαπομπεύονται αλλά χαίρομαι που ισχυροποιείται η δύναμη του Πολίτη. Δεν με ικανοποιεί το γεγονός ότι για να βρει ο πολίτης το δίκιο του, πρέπει να τρέχει στα δικαστήρια και να δαπανά χρόνο και χρήμα καταταλαιπωρούμενος. Αφού όμως αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να βρει το δίκιο του, αφού στα 2005 δεν έχουμε βρει τον τρόπο να κάνουμε όλοι σωστά τη δουλειά μας, αφού κάποιοι υστερούν τόσο πολύ εις βάρος των υπόλοιπων, ας το κάνουμε κι αυτό.
Κι ας μείνει αυτό μόνο το συμπέρασμα στο μυαλό του πολίτη: Μην αφήνετε τίποτε να «πέσει κάτω» εάν διαπιστώσετε ότι πρόκειται για κακοτεχνία, παράβαση, παρανομία ή … « λαμογιά». Πρέπει όμως πρώτα, να το διαπιστώσετε. Και να μη ρίχνετε κατηγορίες επί δικαίων και αδίκων. Γίνονται πολλά στραβά και εις βάρος του απλού πολίτη , δεν υπάρχει σωστός μηχανισμός ελέγχου στο Κράτος αλλά δεν γίνονται ΟΛΑ στραβά. Ότι είναι στραβό αποδεδειγμένα, να το θεραπεύσουμε. Κι αυτό δεν σημαίνει ότι είναι τα πάντα στραβά, μόνο και μόνο επειδή εμείς διαφωνούμε.
|
