Ανήμερα της γιορτής μου χθες και ανάμεσα στα πολλά και ευχάριστα τηλεφωνήματα και μηνύματα με ευχές για Χρόνια Πολλά- για τα οποία ιδιαίτερα ευχαριστώ τους φίλους που μου ευχήθηκαν- δέχτηκα και μια ισχυρή δόση «ταρακουνήματος» , ένα πραγματικό σοκ από την κυρία Ελένη Ζίκα, δόκτορα της Γενετικής και είμαι υποχρεωμένος να σας το μεταφέρω.
Δεν ξέρω ποιες δυνάμεις εξακολουθούν και υπάρχουν τριγύρω μας, ποιοι «περίεργοι» άνθρωποι, ποιες αντιδραστικές προσωπικότητες που επιχειρούν και την καλή εντύπωση από τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης της χώρας από τον Καραμανλή να χαλάσουν και τις προσπάθειες που γίνονται να υπονομεύσουν αλλά αν πιστέψει κανείς την κυρία Ζίκα – της οποίας οι σπουδές και μόνο εγγυώνται τη σοβαρότητα- κάτι πάει πολύ στραβά σε κάποιες «μεριές» και σίγουρα, κάτι θα πρέπει να κάνουμε. Και γρήγορα.

Μου γράφει μεταξύ άλλων η κυρία Ζίκα ότι αφού τέλειωσε τη διδακτορική διατριβή της στη γενετική στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, γύρισε στην Ελλάδα ύστερα από 5 χρόνια αλλά ένας μήνας στην Ελλάδα ήταν αρκετός για να αρχίσει να σκέφτεται να ξαναφύγει. Και φυσικά μου παραθέτει τους λόγους που δεν τολμώ καν να σας τους καταθέσω όλους.

Αυτός που πρέπει οπωσδήποτε να σας αναφέρω:  «Αισθάνομαι απογοητευμένη , σε απόγνωση και έτοιμη να επιστρέψω στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου οι άνθρωποι εκτιμώνται όπως πρέπει. Η αδελφή μου είναι 28 ετών, δεν έχει εργαστεί ποτέ και έχει αναπηρία σε ποσοστό 67%, είμαστε δε παιδιά μονογονεικής οικογένειας. Από τότε που επέστρεψα, ψάχνω να βρω πληροφορίες για το πώς και που μπορεί να βρει απασχόληση. Για το λόγο αυτό πήγαμε στο κατάστημα του ΟΑΕΔ στο Αιγάλεω, χθες Δευτέρα το πρωί για να ρωτήσουμε γύρω από πιθανότητες εργασίας ή εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Πλησιάσαμε το γκισέ πληροφοριών και ρωτήσαμε που και πως θα βρούμε πληροφορίες και μας φέρθηκαν με τον χειρότερο τρόπο. Χωρίς καθόλου σεβασμό.Η γλώσσα που χρησιμοποίησαν ήταν φρικτή και οι τρόποι της «κυρίας» που ήταν επικεφαλής, ταίριαζαν μόνο σε ζώο.
Μας ενόχλησε και μας καταστενοχώρησε αυτή η συμπεριφορά και δυστυχώς δεν ήταν η πρώτη φορά. Επανειλημμένα μας φέρθηκαν έτσι σε δημόσιες υπηρεσίες και πουθενά δεν μας εξυπηρέτησαν, ούτε μας έδωσαν πληροφορίες. Φοβάμαι ότι δεν μπορώ να συνεχίσω να παλαίβω κάθε μέρα
Έτσι για να ενημερωθώ, για να ψάξω για δουλειά, ακόμη και για να πληρώσω ένα λογαριασμό. Πληρώνουμε οικογενειακά φόρο κάθε χρόνο και ως Έλληνες πολίτες, δικαιούμαστε καλύτερη συμπεριφορά.»

Το συμπέρασμα από αυτά τα λίγα που σας μεταφέρω από την επιστολή της κυρίας Ζίκα είναι ότι η μεν 28χρονη ανάπηρη αδελφή της παραμένει χωρίς δουλειά, χωρίς ενημέρωση και χωρίς ελπίδα και η κυρία Ζίκα, σκέφτεται πολύ σοβαρά να …ξαναμπαρκάρει για την Αμερική, λες και στην Ελλάδα έχουμε πολλούς δόκτορες της γενετικής ώστε να έχουμε και την πολυτέλεια να ΜΗΝ τους χρησιμοποιούμε.
Κι όχι μόνο αυτό: Καταφέραμε μέσα σ ένα μήνα να απογοητεύσουμε ένα νέο επιστήμονα που ήθελε να προσφέρει και να αποδείξουμε ότι παρά τις δηλώσεις μας και τις εξαγγελίες μας και την επιθυμία μας ν αλλάξουμε τα πράγματα για τους ανθρώπους με αναπηρίες, υπάρχουν τοίχοι θεώρατοι μπροστά μας , μέσα στη Δημόσια Διοίκηση, με τη μορφή ανδρών και γυναικών δημοσίων υπαλλήλων που φέρονται «σαν ζώα», υπονομεύουν την κυβέρνηση , εξευτελίζουν το λαό και τον πολιτισμό μας και εκθέτουν τον πρωθυπουργό.
Φυσικά όλα αυτά στηρίζονται στο γράμμα της κυρίας Ζίκα. Υπάρχει πάντα η πιθανότητα, η κυρία αυτή να είναι «τρελή», αποπροσανατολισμένη, αλλοπαρμένη και όλα αυτά να τα γεννά ο περίεργος εγκέφαλός της.
Εσείς, γνωρίζοντας την ελληνική πραγματικότητα, πόσες πιθανότητες δίνετε σ αυτή την περίπτωση;