Ευτυχής και ήρεμος μου φάνηκε ο Μιχάλης Λιάπης ανακοινώνοντας τα δώδεκα μέτρα για την αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού προβλήματος στην Αθήνα, απόφαση που έλαβαν έπειτα από δίωρη σύσκεψη τη Δευτέρα οι υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ, Μεταφορών και Δημόσιας Τάξης.

Και το κυριότερο, μου φάνηκε αισιόδοξος ότι ο βασικός του στόχος, «ο ένας στους δύο Αθηναίους να χρησιμοποιούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αντί έναν στους τρεις που είναι σήμερα» μπορεί να επιτευχθεί.

Χαίρομαι, το εύχομαι, θα στηρίξω όσο μπορώ τις αποφάσεις και τα μέτρα, εκφράζω όμως και μια σειρά από προβληματισμούς, ερωτήματα και αντιρρήσεις.

Τις εκφράζω μέσα από την εφημερίδα μου και όχι με άλλο τρόπο αν και βουλευτής – και μάλιστα της Α΄. Αθηνών, η οποία και αποτελεί έτσι κι αλλιώς τον «στόχο» όλων των μέτρων- γιατί μέχρι στιγμής τουλάχιστον, άλλον τρόπο δεν είχα. Υπέβαλα βέβαια μια κοινοβουλευτική ερώτηση για τις αριστερές στροφές αλλά ο ρυθμός με τον οποίο απαντώνται οι ερωτήσεις των βουλευτών είναι εξαιρετικά αργός και οι απαντήσεις εντελώς τυπικές με αποτέλεσμα να πηγαίνουν ουσιαστικά χαμένες.

Εκτός λοιπόν από τη θέση που έχω ότι η απαγόρευση των αριστερών στροφών λύνει μια σειρά από κυκλοφοριακά προβλήματα των «περαστικών» από  συγκεκριμένες περιοχές, αλλά δημιουργεί ουσιαστικό πρόβλημα για τους κατοίκους των περιοχών αυτών και την μόνιμη θεωρία μου ότι δεν είναι δυνατόν να είναι σε διαρκή «παρανομία» και υπό διωγμό ο σπουδαιότερος «πλουτοπαραγωγικός» πόρος του κράτους, το Ι.Χ. αυτοκίνητο, πιστεύω ότι :
1. Ορθώς διατηρείται ο δακτύλιος στα σημερινά του όρια και ορθώς ουδείς σκεπτόμενος διανοείται να επιβάλει… διόδια στο κέντρο της πόλης,
2. Ορθώς επαναλειτουργούν οι κάμερες,
3. Ορθώς η λογική είναι ότι ο πολίτης βγαίνοντας από το σπίτι του για να πάει στη δουλειά του, πρέπει να έχει τον τρόπο να χρησιμοποιήσει τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ώστε ο Αθηναίος να  προτιμά τις Δημόσιες Συγκοινωνίες  όχι από ανάγκη αλλά από συνειδητή επιλογή,
4. Ορθή και η  επέκταση των λεωφορειολωρίδων, ώστε να μπορούν οι μετακινήσεις των λεωφορείων να είναι πιο σύντομες και πιο αξιόπιστες, υπό την προυπόθεση όμως ότι ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΟΝΤΑΙ αυστηρά κι αυτό δεν το είδα πουθενά στις εξαγγελίες,
5. Ορθή και η εξαγγελία να δημιουργηθούν μεγάλα υπαίθρια γκαράζ στην περιφέρεια της πόλης και η σκέψη, αυτά τα γκαράζ να είναι στο ΟΑΚΑ, στο Ελληνικό, στο Γαλάτσι και στο Φάληρο υπό την προυπόθεση ότι θα υπάρξει εκλογικευμένη τιμολογιακή πολιτική κι αυτό δεν το είδα πουθενά στις εξαγγελίες,
6. Ορθή και η εξαγγελία για την απαγόρευση της κυκλοφορίας των τζιπ μεγάλου κυβισμού στο κέντρο της Αθήνας, ή την επιβολή κάποιου είδους συμπληρωματικού δακτυλίου, μόνο που τότε αυτά τα τζιπ θα πρέπει να αποσυρθούν από την κατηγορία των Ι.Χ. και να τοποθετηθούν σε άλλη κατηγορία γιατί αλλιώς το μέτρο πάσχει ως αντιδημοκρατικό.

Περιμένω τώρα τη μελέτη για την είσοδο και στάθμευση των οχημάτων τροφοδοσίας, για τη «χαλιναγώγηση» της …δυναμικής οδήγησης των δικυκλιστών που θα πρέπει να πεισθούν ότι σίγουρα έχουν δικαιώματα, έχουν όμως και υποχρεώσεις.

Θα θυμίσω στους παλαιότερους Αθηναίους και αναγνώστες των ειδικών περιοδικών «Auto Express» και «4 Τροχοί» ότι όλα τα παραπάνω  κι άλλα περισσότερα αναλύονταν, καταγράφονταν και αναφέρονταν σε διαδοχικές, μεγάλες έρευνες από το …1970. Κι ότι οι δημοσιογράφοι μελετητές που τις έγραφαν ( δυο των οποίων είμαστε σήμερα βουλευτές, ο Άρης Σταθάκης και εγώ) όπως ο Αντώνης Κόλλιας, ο Κώστας Γκοτσίνας, ο Παύλος Αλέπης, ο Γιώργος Τζαβάρας και φυσικά ο Κώστας Καβαθάς, ζούμε ακόμα.