Έχω εμπιστοσύνη στον Καραμανλή.

Για έναν ολόκληρο κόσμο ανθρώπων της ενημέρωσης και της επικοινωνίας, από δημοσιογράφους και σκηνοθέτες μέχρι καμεραμέν και κάθε λογής τεχνικούς, για χιλιάδες ανθρώπους επαγγελματίες που εργάζονται στα πάσης φύσεως ΜΜΕ, οι όποιες «εξελίξεις» στη Δημόσια Τηλεόραση, τη Δημόσια Ραδιοφωνία, το Αθηναικό Πρακτορείο Ειδήσεων, τα Γραφεία Τύπου των Υπουργείων και των επιχειρήσεων του Δημοσίου και ευρύτερου Δημόσιου Τομέα αλλά τώρα πια και του τηλεοπτικού Καναλιού της Βουλής ,αποτελούν το αποκλειστικό τους ενδιαφέρον. Μόνο γι αυτά συζητούν, μόνο γι αυτά κουβεντιάζουν, μόνο γύρω από αυτά «τρώνε» την ημέρα τους. Οι εφημερίδες και τα περιοδικά αφιερώνουν στήλες επί στηλών, σελίδες επί σελίδων με ειδησεογραφία, παρασκήνιο, «κουτσομπολιά», φήμες, πληροφορίες, τάσεις, προτάσεις καθώς εδώ και είκοσι χρόνια, όλα αυτά τα εκατοντάδες «πόστα» με χιλιάδες θέσεις εργασίας ΠΑΣΟΚοκρατούνται άγρια, σε ποσοστό 80-90%. Και όλοι όσοι επί είκοσι τόσα χρόνια έχουν αποκλειστεί από Δημόσια Τηλεόραση, Δημόσια Ραδιοφωνία, Πρακτορεία, Γραφεία Τύπου, Γραφεία Δημοσίων Σχέσεων, αναθέσεις τηλεοπτικών παραγωγών, Γραφεία Μελετών και Σχεδιασμού, προσδοκούσαν από τη νέα κυβέρνηση απελευθέρωση του χώρου εργασίας τους. Λαχταρούσαν τη δικαίωση. Ονειρευόντουσαν την χαμένη αξιοκρατία, τη θιγμένη τους αξιοπρέπεια.
Υπάρχουν άτομα που από το 1981 ΔΕΝ έχουν ακόμη αποκατασταθεί μετά τους διωγμούς και τους αποκλεισμούς που υπέστησαν και τώρα μόλις έφτασαν ή φτάνουν, αδικαίωτοι στη συνταξιοδότηση. Έχασαν με την εισβολή των «πρασινοφρουρών» τα όνειρά τους, την εξέλιξή τους, τη σταδιοδρομία τους, άλλαξαν δουλειά, περιθωριοποιήθηκαν. Και περίμεναν κάποια δικαίωση η οποία ΔΕΝ είχε έρθει στη διετία της πρωθυπουργίας Μητσοτάκη.
Ακούω, μαθαίνω και διαβάζω διάφορα γύρω από τις προθέσεις των υπευθύνων της κυβέρνησης, διαπιστώνω ότι τα ίδια πρόσωπα παραμένουν στις θέσεις τους τις οποίες είχαν «αρπάξει»  από τους συναδέλφους τους προ ετών με διάφορες «περίεργες» μεθόδους και μεθοδεύσεις, πληροφορούμαι ότι συμβάσεις διάφορων «νεροκουβαλητών» της κυβέρνησης Σημίτη – και παλαιότερων- ανανεώνονται. Δεν βλέπω αλλαγές. Δεν ακούω άλλα ονόματα. Διαβάζω διάφορα παρασκήνια και σχόλια για απίστευτες «κολεγιές» και «κωλοτούμπες» κυρίως στη Δημόσια Τηλεόραση, φτάνουν στ αυτιά μου κοροιδευτικά και αλαζονικά σχόλια από αενάως παραμένοντες στις θέσεις τους και μη βλέποντας διάθεση για αλλαγές, «φρικάρω».
Δεν ξέρω ειλικρινά τι γίνεται. Δεν μπορώ να απαντήσω στους δεκάδες ανθρώπους που μου τηλεφωνούν και έρχονται δυσαρεστημένοι, απογοητευμένοι και θυμωμένοι να με δουν. Γυρίζω πίσω στα χρόνια του Μεγάλου Διωγμού που διαμόρφωσε τις καινούργιες ισορροπίες και κατασκεύασε στρατιές μαθητευόμενων μάγων που στη συνέχεια έμαθαν δέκα πράγματα «στου κασίδη το κεφάλι» και με πιάνει απογοήτευση. Γιατί άραγε δεν κάνουμε τίποτε απ΄ αυτά που πρέπει; Γιατί δεν ρωτάμε –όσοι δεν ξέρουμε- για να μάθουμε; Γιατί δεν αξιολογούμε την ιστορία των ανθρώπων, γιατί ξεχνάμε τι πέρασαν, τι τράβηξαν εκατοντάδες θαυμάσιοι επαγγελματίες μόνο και μόνο επειδή ήταν Νεοδημοκράτες; Γιατί χαιδεύουμε ΜΟΝΟ τους παλαιοπράσινους και τους εκσυγχρονιστές και τους νεοαριστερούς και ξεχνάμε απέξω τους άξιους ανθρώπους που ανήκουν στη δική μας παράταξη; Για να μην μας πουν ότι φροντίζουμε τα «δικά μας παιδιά»;
Πιστέψτε με:  ειλικρινά δεν ξέρω ούτε τι σκέπτονται, ούτε τι κάνουν, ούτε τι πάνε να κάνουν, ούτε τι  σχεδιάζουν, ούτε ποιους ακούνε, ούτε ποιους συμβουλεύονται, ούτε ποιοι κάνουν κουμάντο. Μη με ρωτάτε. Διαβάζω κι εγώ τις ίδιες εφημερίδες. Οι οποίες αντί να με δικαιώσουν για όσα έχω τραβήξει κι εγώ, με εκθέτουν και μου δημιουργούν προβλήματα.
Απλώς , έχω εμπιστοσύνη στον Καραμανλή. Πιστεύω ότι ξέρει τι κάνει αλλά και πότε θα το κάνει.