Πολύ πικρό αυτό το «Καλή Αντάμωση».

Κάθε φορά, μα ΚΑΘΕ φορά που συναντιόμουν τα τελευταία χρόνια με την Ιφιγένεια, την κοίταζα με πολύ «πατρικό» βλέμμα και της έλεγα : «Ρε Ιφιγένεια, πότε μεγάλωσες;» και γέλαγα. Κι εκείνη γέλαγε μ αυτό το καλόκαρδό της γέλιο που φώτιζε το όμορφο πρόσωπό της και μου απαντούσε: «Δηλαδή, αν δεν είχες αυτή την καταπληκτική γυναίκα θα μπορούσα να ελπίζω;»
«Εφυγε στα 40 της η Ιφιγένεια Γιαννοπούλου» διάβασα σ΄ ένα site ειδησεογραφικό, κάποια στιγμή χθες το μεσημέρι. Αμέσως, χτύπησε το τηλέφωνο και μου την είπε την είδηση η γυναίκα μου, που την είχε ακούσει στην τηλεόραση. Κι αμέσως μετά, ήρθε το γραπτό μήνυμα από την Παυλίνα, την κόρη μου.
«Πέθανε η Ιφιγένεια». Πέθανε η Ιφιγένεια; Μα…πως πέθανε η Ιφιγένεια; Γιατί πέθανε η Ιφιγένεια; Αφού μια χαρά ήταν η Ιφιγένεια; Πλάκα μου κάνετε; Γιατί πεθαίνουν έτσι, με το τίποτα, χωρίς λόγο, χωρίς αιτία, χωρίς αφορμή οι Ιφιγένειες; Και πόσο ήταν η Ιφιγένεια λέει; Σαράντα χρονών; Σαράντα χρονών η Ιφιγένεια; Μα…δεν μπορεί. Η Ιφιγένεια ήταν παιδί ακόμα. Να…μόλις…πρόσφατα δεν ήταν που την είδα σ ένα διάδρομο της ΕΡΤ να μου λέει ότι….μόλις προχτές δεν ήταν που με πήρε τηλέφωνο και μου είπε να την ακούσει στο ραδιόφωνο γιατί θα έκανε μια εκπομπή…μόλις τώρα…κοντά…πρόσφατα δεν με ρώτησε για κάποιο τραγούδι της, για κάποιο στίχο, για κάποια λέξη που έβαλε, που ήθελε να βάλει, που δεν της «κόλλαγε» και ήθελε τη γνώμη μου…
«Έφυγε στα 40 της η Ιφιγένεια Γιαννοπούλου». Μπούρδες. Λάθος. Περί λάθους πρόκειται. Η Ιφιγένεια είναι πρώτα απ΄ όλα πιτσιρίκα. Ένα όμορφο πιτσιρίκι που φτιάχνει τα τραγουδάκια του και θέλει να γίνει μεγάλη και σπουδαία και τρανή αλλά πρώτα πρέπει να μεγαλώσει. Πότε μεγάλωσε; Πότε «έφυγε»; Που πήγε;
Της είχα δώσει ραντεβού στο «Πρυτανείο», της οδού Μηλιώνη, στο Κολωνάκι. Αρχές Ιουνίου του ΄99. Ζέστη.
 «Πήραμε το Seven X», της είπα « και θα το ξαναφτιάξουμε από την αρχή. Είσαι; Παίζεις μπάλα;» τη ρώτησα και φυσικά είχα στο μυαλό μου τι θα της πρότεινα αν και μάλλον ήξερα την απάντησή της. Η θετική της ανταπόκριση – όπως προηγουμένως η ανάλογη θετική ανταπόκριση μιας μεγάλης ομάδας σπουδαίων ανθρώπων της τηλεόρασης μπροστά σ εκείνη την ενδιαφέρουσα πρόκληση του 1999- με χαροποίησε και ιδιαίτερα σημαντικό μου φάνηκε το ότι είπε το «ναι» χωρίς να συζητήσει χρήματα, προβολή και διάφορα άλλα που συνήθως συζητιούνται σε τέτοιες δουλειές. Ήξερε ότι όλα θα ήταν καλά γιατί ήξερε ποιος της έκανε την πρόταση.
Και έκανε μια θαυμάσια εκπομπή τότε, σ΄ αυτό που είχαν αποκαλέσει το «θαύμα του Seven» και το οποίο κατέρρευσε,  απότομα, ανήθικα και χυδαία, τρεις μήνες αργότερα.
Μούμεινε σχεδόν επάνω μου η «μυρωδιά» της Ιφιγένειας, όπως και η «μυρωδιά» της Κανέλη, της Ράγιου, του Βούρου, της Βαγιάννη, του Φυσσούν κι όλων όσων φτιάξαμε εκείνο το περιπετειώδες εγχείρημα.
«Έφυγε στα 40 της η Ιφιγένεια Γιαννοπούλου» έλεγε ο τίτλος. Προσπάθησα να τον βγάλω απ΄ το μυαλό μου. Τι στο διάολο; Τι με νοιάζει εμένα τι λένε; Η Ιφιγένεια δεν έφυγε γιατί δεν είναι δυνατόν να φύγει η Ιφιγένεια; Τι μου λέτε τώρα; Φεύγουν οι Ιφιγένειες; Στα «40 τους»;
Μα …πότε έγινε σαράντα η Ιφιγένεια; Πότε μεγάλωσε αυτό το γλυκό πιτσιρίκι; Πρέπει να την πάρω ένα τηλέφωνο. Πρέπει οπωσδήποτε να την πάρω ένα τηλέφωνο. Πρέπει οπωσδήποτε…να….