Τα ξημερώματα σήμερα, άλλαξε η ώρα. Οι δείκτες των ρολογιών μας πρέπει να έχουν μετακινηθεί 60 λεπτά μπροστά καθώς τίθεται σε ισχύ η θερινή ώρα. Τα αλλάξατε τα ρολόγια σας; Εγώ προβληματίζομαι. Να το βάλω μια ώρα μπροστά, δυο ώρες μπροστά, τρεις ώρες μπροστά; Να ξεγελάσω τον εαυτό μου; Να προσπαθήσω να ξεγελάσω κι άλλους και να τους πω ότι κινούμαστε, ότι προχωράμε, ότι πλησιάζουμε γρηγορότερα στο μέλλον;

Ή μήπως θάπρεπε να το βάλω μια ώρα πίσω; Δυο ώρες πίσω; Δυο χρόνια πίσω; Δέκα χρόνια πίσω; Να αναγκάσω τον εαυτό μου και τους άλλους να επιστρέψουμε στον χρόνο που πέρασε, που χάθηκε και μ ένα μαγικό τρόπο να «μπούμε» στα γεγονότα, τις πράξεις, τις αποφάσεις και να τις αλλάξουμε;

Ίσως αυτό θα ήταν πιο σωστό. Πιο χρήσιμο. Πιο εποικοδομητικό. Ίσως με κάποια τέτοια μαγικά, θα μπορούσαμε να «ξεκάνουμε» αυτά που κάναμε, να κάνουμε αυτά που δεν κάναμε, να διορθώσουμε…Αλλά αυτό δε γίνεται. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Μόνο στα όνειρά μας. Στη φαντασία μας. Και στα βιβλία και στις ταινίες. Αλλά στην πραγματικότητα, ό,τι γίνεται, δεν «ξεγίνεται».

Είμαστε όλοι δέσμιοι των πράξεων και των παραλείψεών μας. Μας ακολουθούν τα λάθη και οι αστοχίες μας. Μας καταδικάζουν οι αποφάσεις μας.Αν οι «λοχαγοί» δεν είχαν πείσει τον Καραμανλή να είναι υποψήφιος πρόεδρος το 1997; Αν τον είχε ξεπεράσει σε ψήφους ο Σουφλιάς; Αν ο Αρσένης ή ο Τσοχατζόπουλος είχαν νικήσει το Σημίτη; Αν ο Τσοβόλας και ο Σαμαράς και ο Αβραμόπουλος είχαν μπει με τα κόμματά τους στη Βουλή τότε που δεν μπήκαν; Τι θα είχε συμβεί, πως θα είχαν αντιμετωπιστεί οι καταστάσεις, τι αποφάσεις θα είχαν ληφθεί;

Κι αν ο Καραμανλής είχε κερδίσει τις εκλογές του 2000; Πως θα είχε τότε αντιμετωπίσει την ήδη καταρρέουσα οικονομία, τέσσερα χρόνια νωρίτερα από το 2004; Ποιοι θα ήταν οι σύμβουλοί του; Το υπουργικό του συμβούλιο; Οι συνεργάτες του; Τι θα είχε κάνει για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου; Θα είχε μάθει εγκαίρως για κάποιες κρίσιμες «εξελισσόμενες» καταστάσεις; Τι διαπραγμάτευση θα είχε κάνει με τα Σκόπια; Θα είχε θωρακίσει τα σύνορα αποκλείοντας την ραγδαία λαθρομετανάστευση; Πως θα είχε αντιμετωπίσει την άγρια, από τότε, υποθήκευση της χώρας στις περίφημες «αγορές»;

Κοιτάξτε το ρολόι σας. Τι ώρα δείχνει; Φτιάξτε τον καφέ σας, καθίστε στην αγαπημένη σας καρέκλα, πηγαίνετε στο αγαπημένο σας καφενείο, πηγαίνετε τη βόλτα σας και σκεφτείτε; Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν όλα όσα είπαμε, ή τουλάχιστον μερικά απ΄ αυτά, είχαν γίνει με διαφορετικό τρόπο; Κι αν ακόμα είχαν γίνει όλα διαφορετικά και η λαθρομετανάστευση είχε περιοριστεί και ο αλόγιστος δανεισμός είχε μετριαστεί και οι δαπάνες του Δημόσιου Τομέα είχαν «μαζευτεί» και η ρουσφετολογία είχε ελεγχθεί και οι ένοχοι του σκανδάλου του χρηματιστηρίου ήταν φυλακή και οι κινήσεις των «παπάδων» για τις ανταλλαγές γης είχαν φρεναριστεί και η Πολιτική Άνοιξη και το ΚΕΠ και η ΔΗΑΝΑ ήταν ενεργά κόμματα στη Βουλή, θα ήταν όλα καλύτερα;

Απάντηση δεν έχω. Αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να σκεφτούμε ψύχραιμα. Και να καταλάβουμε ότι οι κραυγές, δεν είναι ποτέ χρήσιμες.