Ας υποθέσουμε, με τις λίγες γνώσεις ενός απλού, μέσου πολίτη,  ότι η Ελλάδα ήταν μια μεγάλη Ανώνυμη Εταιρεία, εισηγμένη στο Χρηματιστήριο η οποία, σε κάποιο σημείο, λόγω κακής διαχείρισης, βρισκόταν σε πλήρη αδυναμία να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις της «προς τρίτους», να αποπληρώσει τα δάνεια και να καλύψει τις αμοιβές του προσωπικού.

Κι ας υποθέσουμε ότι για να «σωθεί» η Α.Ε., έστω κι αν δεν είναι σε θέση να παραγάγει το ο,τιδήποτε, κάποιοι μεγάλοι επενδυτές «έμπαιναν» στην εταιρεία, αναλαμβάνοντας την εξαγορά των χρεών. Όπως δηλαδή συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα με την είσοδο των Γερμανών ( κυρίως) αλλά και των Γάλλων «επενδυτών».

Γιατί αλήθεια να «μπουν» σε μια Α.Ε. η οποία δεν παράγει ούτε μια καρφίτσα και η οποία χρωστάει «της Μιχαλούς» κάποιοι επενδυτές, αναλαμβάνοντας οικονομικές υποχρεώσεις; Τι «παίρνουν» σε αντάλλαγμα αφού αυτή η «μηχανή» που διασώζουν από την χρεοκοπία, την πτώχευση και την καταστροφή δεν έχει τίποτε απτό να τους δώσει εκτός από κάποια…πάγια;

Ε, κάτι θα παίρνουν κι αυτοί. Δεν φαντάζομαι να θεωρεί κάποιος απλός, μέσος πολίτης χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις στα οικονομικά ότι ένας «επιχειρηματίας» αποφασίσει να «τα σκάσει» γερά για να διασώσει μια αντιπαραγωγική μηχανή χωρίς να έχει «κάτι» υπ΄όψιν του;

Αρχικά, αναλαμβάνοντας την εξαγορά των χρεών και αποκτώντας ως ενέχυρο κάποια «Κρατικά Ομόλογα», αποκτούν και τον μελλοντικό έλεγχο κάποιων καταστάσεων, αφού προηγουμένως έχουν στείλει δικούς τους ανθρώπους να ελέγξουν εκτεταμένα όλους τους τομείς λειτουργίας της Ανώνυμης Εταιρείας και να διαπιστώσουν τι αξίζει και τι δεν αξίζει.

Όταν συμφωνούν και «πέφτουν οι υπογραφές», κάτι που σημαίνει ότι «πέφτει και το μετρητό» στους πιστωτές, έχουν ήδη συμφωνήσει και το ρόλο τους στην επιχείρηση που ήδη λειτουργεί «υπό νέα διεύθυνση». Έχουν κρατήσει στο Διοικητικό Συμβούλιο τους απαραίτητους από την παλαιά κατάσταση και έχουν αρχίσει να τοποθετούν δικούς τους ανθρώπους σε διάφορα πόστα. Ανθρώπους οι οποίοι παίρνουν αποφάσεις, ανακοινώνουν μέτρα, παίρνουν πρωτοβουλίες, κόβουν, ράβουν, βάζουν κανόνες…

Αλλιώς γιατί να μπουν στην επιχείρηση;

Δεν με ευχαριστεί να συνεχίσω αυτές τις λογικές σκέψεις γιατί η λογική τούτη τη στιγμή, έρχεται σε πλήρη κόντρα με το συναίσθημα, τον πατριωτισμό, την παιδεία, την προσωπικότητα, τις ελπίδες, την ιστορία τη δική μου, τη δική σας ,τούτης της γης που πατούμε.

Γυρίζω λίγο τη σκέψη μου στο μέλλον και με πιάνει υστερία. Και μετά, γυρίζω τη σκέψη μου στο παρελθόν και στα παλιά μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων που βρίσκονται πλέον σε αυτεπάγγελτη αποστρατεία, στους παλιούς προέδρους και διευθύνοντες συμβούλους και σ΄ όλους τους υπεύθυνους αυτής της τραγωδίας που κληροδοτούμε στα παιδιά μας. Και προσπαθώ να σκεφτώ πώς αισθάνονται.

Αλλά δεν μπορώ.

Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ, είναι το τι θα γράφει η ιστορία σε μερικά χρόνια. Πώς θα περιγράφει την Ελλάδα. Και τι θα αναφέρει για τα γεγονότα. Και μούρχεται να βάλω τα κλάματα. Αλλά δεν το κάνω. Προτιμώ να σταθώ όρθιος και «να το παλαίψω».