Ξέρω ότι στη σύγχρονη Ελλάδα, οι «ανοιχτές επιστολές» δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε ή αυτό που είναι σε άλλες, πολύ πιο «ευαίσθητες» στις δημοκρατικές διαδικασίες και την κοινωνική δικαιοσύνη χώρες, όπου τις λαμβάνουν σοβαρά υπ΄ όψη. . Εδώ – δυστυχώς-  οι άνθρωποι στους οποίους απευθύνονται απλώς…γυρίζουν σελίδα. Ίσως βέβαια γιατί κάποια στιγμή, κάναμε κι εμείς κατάχρηση αυτού του υψίστου δικαιώματος του πολίτη κι αρχίσαμε όλοι μας , να απευθύνουμε «ανοιχτές επιστολές» όπου λάχει.
Εγώ όμως, που αν και βουλευτής παραμένω πολύ πιο κοντά στην ιδιότητα και τα προνόμια του απλού δημοκρατικού πολίτη αυτής της χώρας και στις υποχρεώσεις που έχω προς τους άλλους απλούς πολίτες που με ψήφισαν, νοιώθω μεγάλη πικρία , από μια συμπεριφορά ανθρώπων που με προσέβαλαν ως απλό πολίτη και ως βουλευτή, εξευτελίζοντας μικροπολιτικά την ιδιότητα τόσο του απλού πολίτη όσο και του απλού βουλευτή.
Και εξηγούμαι :  Ως μέλος της σχετικά μικρής Ομάδας Εμπειρογνωμόνων που συνέταξε τον Φάκελο Υποψηφιότητας της Αθήνας εν όψει της Ολυμπιακής διεκδίκησης του 2004 – ο Φάκελος είναι το πολύπλοκο «έγγραφο» που περιγράφει τους λόγους για τους οποίους μια πόλη διεκδικεί τη διοργάνωση και τους τρόπους με τους οποίους θα πετύχει να την οργανώσει- θα ήμουν ένας από τους λαμπαδηδρόμους της Ολυμπιακής Φλόγας. Όλα τα μέλη της Ομάδας Φακέλου – που όπως και να το κάνουμε είχαν σοβαρή εμπλοκή και προσφορά στη διαδικασία που οδήγησε στο να δοθούν οι Αγώνες στην Αθήνα-  ζήτησαν – και πήραν- το αυτονόητο: Να μεταφέρουν τη  Φλόγα σ ένα κομμάτι της διαδρομής . Προ μηνών, ειδοποιήθηκα από τον επικεφαλής της Ομάδας Φακέλου Πέτρο Συναδινό ότι μας «δόθηκε» ένα κομμάτι της διαδρομής στη  Μυτιλήνη και ότι για τις λεπτομέρειες θα μιλούσαμε αργότερα. Πόσοι δηλαδή θα τρέχαμε, με ποια σειρά, πόση απόσταση και τι υποστηρικτικές εκδηλώσεις θα οργανώναμε δεδομένου ότι θέλαμε εκτός των άλλων να τιμήσουμε τον πρωτεργάτη συγγραφής του Φακέλου Υποψηφιότητας του 1996  ( όταν και είχαμε «χάσει» σ εκείνη την σύμφωνα με πολλές φήμες «στημένη» υπέρ της Ατλάντα διαδικασία του Τόκιο το 1990), τον μέγιστο αρχιτέκτονα – πολεοδόμο Γεώργιο Κανδύλη τον οποίο χάσαμε πέρυσι. Υπήρχε μια άλλη σκέψη να τιμήσουμε και τον σπουδαίο συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου που επίσης είχε πρωταγωνιστήσει στις διαδικασίες του 1990 για το 1996.
Μεσολάβησαν οι εκλογές, η εκλογή μου, η Βουλή, η νέα δουλειά και η νέα πραγματικότητα, η παραίτησή μου – λόγω ασυμβίβαστου- από την Οργανωτική Επιτροπή του ΑΘΗΝΑ 2004 και τη θέση του Διευθυντή Υπηρεσιών Τύπου του Τένις αλλά αυτό που ουδέποτε ετέθη «εν αμφιβόλω» ήταν ότι στα μέσα Ιουλίου τα μεταφέραμε τη Φλόγα σε κάποια διαδρομή, στη Μυτιλήνη. Αναφορικά μ εμένα τόσο λόγω της συμμετοχής μου στην Ομάδα Σύνταξης του Φακέλου Υποψηφιότητας, στην Ομάδα Παρουσίασης της Υποψηφιότητας στην Επιτροπή Αξιολόγησης της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής αλλά και της επί τριετία συνεργασίας μου με το ΑΘΗΝΑ 2004 σε διάφορες θέσεις, δεν υπήρξε ουδέποτε οποιαδήποτε «συζήτηση».
Μέχρι το βράδυ του Σαββάτου. Όταν και ανησυχώντας γιατί οι ημερομηνίες είχαν προχωρήσει και η Φλόγα βρισκόταν ήδη στα νησιά, πήρα στο τηλέφωνο τον Φάνη Συναδινό, αδελφό του Πέτρου και επίσης μέλος της Ομάδας για να μάθω λεπτομέρειες.
«Α…δεν τάμαθες; Σε κόψανε από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή» μου είπε –εμφανώς δύσθυμος και …ζορισμένος ο Συναδινός.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Γιατί με κόψανε; Διότι είμαι βουλευτής. Είναι άραγε αλήθεια κύριε Νικολάου;
Ανοιχτή επιστολή μπορεί να μην έγραψα, δικαιούμαι όμως μιας επίσημης απάντησης. Που σίγουρα θα απευθύνεται και στους υπόλοιπους 299 βουλευτές του Κοινοβουλίου και στους 30.000 Αθηναίους που με ψήφισαν.