ΑΘΗΝΑ 2004 : Και από …Σεπτέμβριο και μετά;

Δεν ανήκω στην κατηγορία  των υπεραισιόδοξων που θεωρούν ότι με κάποιο μαγικό τρόπο οι αγώνες της Αθήνας το καλοκαίρι θα διεξαχθούν με τον καλύτερο τρόπο και χωρίς προβλήματα. Δεν είμαι όμως ούτε από τους περίεργα καχύποπτους τύπους που θεωρούν ότι εμείς οι Έλληνες δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε καλά και ότι συνεπώς θα την «πατήσουμε» άγρια. Είμαι ένας απλός, θεωρώ σοβαρός, μέσος πολίτης που πιστεύει ότι οι Αγώνες «μας» θα έχουν και τα καλά και τα κακά. Που ανησυχεί περισσότερο για το αν οι αθλητές και οι αθλήτριές μας θα πάρουν και κανένα μετάλλιο από το αν η στέγη του Καλατράβα θα είναι εγκαίρως στη θέση της. Που δεν θα βάλει τα κλάματα αν λείπει και κανένα …τζάμι σε κάποιο Κέντρο Τύπου. Που δεν θα θεωρήσει κανέναν υπεύθυνο αν τα λεωφορεία από το Ολυμπιακό Χωριό κάνουν τέσσερις και όχι τρεις στάσεις. Που δεν θεωρεί αναγκαστικά κρετίνους όλους όσοι σχεδίασαν ή εκτέλεσαν κάποιο κομμάτι του έργου επί …ΠΑΣΟΚ.
Είμαι απλός, θεωρώ σοβαρός ,  μέσος πολίτης που είχε αφόρητα κουραστεί από την  «μεγαλοπρέπεια», την κομπορρημοσύνη, την αμετροέπεια των κυβερνήσεων Σημίτη αλλά δεν θεωρεί ότι αυτή η κατάσταση τα έκανε όλα στραβά. Ένα πράγμα με ανησυχεί όμως αφόρητα και ξέρω ότι ο σχεδιασμός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ο ιδανικός, χωρίς ωστόσο να γνωρίζω όλη την αλήθεια, κάτι που ακόμα και οι υπουργοί που υπέγραφαν τις αποφάσεις δεν ήξεραν απόλυτα: Η μεταολυμπιακή χρήση του τεράστιου αυτού «μηχανισμού».
Πολλά μπορώ να πω και άλλα τόσα να εικάσω γύρω από την μεταολυμπιακή χρήση ενός εκάστου των σημαντικών «Ολυμπιακών»  έργων και είμαι βέβαιος ότι κι εσείς μπορείτε να κάνετε ακριβώς το ίδιο. Δεν το κάνω όμως γιατί κινδυνεύω να πέσω έξω σε αρκετά σημεία των υποτιθέμενα υπαρχόντων σχεδιασμών και να εμφανιστώ γραφικός στα μάτια του κόσμου που ίσως θεωρεί πως «κάτι παραπάνω» θάπρεπε να ξέρω.
Κι όμως δεν ξέρω. Αλλά και να θεωρούσα ότι ήξερα, θα διακινδύνευα να το πω; Με όλη αυτή την μακρόχρονη παράδοση της διγλωσσίας και τριγλωσσίας και πολυγλωσσίας που επικρατούσε, είναι δυνατόν ο οποιοσδήποτε να ισχυριστεί ότι ξέρει. Και ποιος δεν φοβάται ότι κάποιος, κάποια στιγμή, κάπως θα «τραβήξει» κάποιο έγγραφο από κάπου και θα αποπειραθεί να ισχυριστεί ότι «όχι, δεν είναι έτσι τα πράγματα» και ότι «έτσι θα γίνει και όχι έτσι»;
Ανησυχώ σφόδρα για τη μεταολυμπιακή χρήση τόσων και τόσων έργων που έγιναν με το υστέρημα του ελληνικού λαού ο οποίος ουδέποτε ενημερώθηκε για το που ΑΚΡΙΒΩΣ θα πάνε τα λεφτά του. Ρωτήστε αμέσως τώρα ένα μέσο Έλληνα που βρίσκεται δίπλα σας αν γνωρίζει τι θα γίνει στο χώρο του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Ρωτήστε τον αμέσως τι θα γίνει στο Δέλτα του Φαλήρου, στο χώρο του Ιππόδρομου, σε τι θα χρησιμεύσει το «Σπίτι της Άρσης βαρών», τι θα τα κάνουμε τόσα κλειστά γυμναστήρια των 7 και 8 και 10.000 θεατών. Ρωτήστε. Καταγράψτε τις απαντήσεις. Κι ελάτε μετά να το κουβεντιάσουμε