Ο πρωθυπουργός του «Γκοοοοοοολ»!

Μπορείτε να φέρετε  στη μνήμη και τα μάτια σας την εικόνα του Κώστα  και της Νατάσας Καραμανλή, έτσι όπως την έδειξαν φευγαλέα οι Πορτογάλοι κρετίνοι καμεραμέν και σκηνοθέτες (που έδειχναν συνεχώς τον πρόεδρο της ΕΠΟ νομίζοντας ότι αυτός είναι ο πρωθυπουργός προφανώς) την ώρα του «χρυσού» γκολ του τελικού; Τι θυμάστε; Ποια είναι η εικόνα; Δεν είναι δυο νέοι, ωραίοι άνθρωποι που πετάγονται από την καρέκλα τους και χωρίς επιτήδευση, χωρίς «δήθεν», με αυθόρμητο ενθουσιασμό και εθνική χαρά ζητωκραυγάζουν την επιτυχία όπως τόσες χιλιάδες άλλοι άνθρωποι δίπλα τους; Που χαίρονται και δεν ντρέπονται να δείξουν τη χαρά τους, που γίνονται ένα με τους άλλους φιλάθλους, που μετέχουν της κοινής αγαλλίασης;
Σβήστε τώρα –προσωρινά- αυτή την εικόνα. Γυρίστε στην κερκίδα των επισήμων και «τοποθετήστε» στη θέση του Κώστα και της Νατάσας Καραμανλή, τον Κώστα και τη Δάφνη Σημίτη. Καθόλα αξιοπρεπείς και σοβαρούς ανθρώπους που ποτέ δεν έδωσαν την οποιαδήποτε λαβή για οποιοδήποτε σχόλιο εις βάρος τους με τη συμπεριφορά και τη δημόσια εικόνα τους. Και φανταστείτε: Τι θα έκαναν ο Κώστας και η Δάφνη Σημίτη αν ήταν αυτοί που θα κάθονταν δίπλα στον Πορτογάλο πρωθυπουργό, στον τελικό του EURO  κι αν έμπαινε το γκολ του Χαριστέα;
Δεν ξέρω  αν μπορείτε να αυτοσχεδιάσετε και αυτοσχεδιάζοντας, να πλάσετε την εικόνα στην κερκίδα των επισήμων. Τι θα έκανε ο Κώστας Σημίτης; Θα είχε πεταχτεί ολόρθος, ενθουσιασμένος, αδιαφορώντας για το πουκάμισό του που θάβγαινε από το παντελόνι του, ζητωκραυγάζοντας με όλη τη δύναμη της ψυχής και της φωνής του «γκοοοοοοοοοοολ»  και χορεύοντας με τρελή χαρά σα μικρό παιδί, σα φίλαθλος , σαν …τρελοέλληνας; Και η γυναίκα του; Θα είχε πεταχτεί κι αυτή όρθια, σε τρελό ενθουσιασμό, πανηγυρίζοντας το γκολ;
Αυτή η εικόνα δεν υπήρξε ποτέ. Ο Κώστας και η Δάφνη Σημίτη δεν βρίσκονταν στο γήπεδο και δεν χρειάστηκε να αποδείξουν το πως θα πανηγύριζαν το ελληνικό γκολ. Αλλά αυτός ο πρωθυπουργός που ήταν εκεί κι αυτή η σύζυγός του που ήταν δίπλα του, έκαναν αυτό ακριβώς που έκαναν και τα άλλα εκατομμύρια των Ελλήνων μέσα στο γήπεδο, έξω από το γήπεδο, στην Αθήνα, σ΄ όλη την Ελλάδα , στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στον Καναδά, στην Αυστραλία, στη Γερμανία : Πανηγύρισαν έξαλλα το γκολ κι έγιναν ένα με τον κόσμο. Αυτοί οι δυο νέοι άνθρωποι που βρίσκονται στο κέντρο του ενδιαφέροντος των Ελλήνων, φέρθηκαν φυσιολογικά. Έτσι όπως ο μέσος Έλληνας θα ήθελε να δει τον πρωθυπουργό του και τη γυναίκα του να πανηγυρίζουν, ανεξάρτητα του τι ψηφίζει.
Μέσα στο καυτό γήπεδο, μπροστά σε εκατομμύρια κόσμου – Έλληνες ΚΑΙ ξένους- την κρίσιμη ώρα του γκολ, ο Κώστας Καραμανλής αντέδρασε σωστά. Φέρθηκε σωστά. Ήταν ο εαυτός του, έτσι όπως τον ήθελαν όλοι. Χωρίς επιτήδευση. Χωρίς καθωσπρεπισμό. Χωρίς …μακιγιάζ. Έτσι όπως ο ίδιος το ένοιωσε.
Και ξέρετε κάτι, που έρχεται ως ολοκλήρωση της σκέψης μου; Αυτό τον πρωθυπουργό θέλουν να έχουν οι Έλληνες. Αυτό τον αυθορμητισμό, αυτή την έκφραση, αυτή την ειλικρίνεια. Αυτό τον πρωθυπουργό χρειαζόμασταν. Όχι γιατί πανηγύρισε ένα γκολ. Αλλά γιατί ήταν ο εαυτός του ,ευθυγραμμίστηκε αυθόρμητα με τον κόσμο, έγινε ένα με όλους, δεν ντράπηκε, δεν φοβήθηκε και έδειξε όλα αυτά τα στοιχεία της  ελληνικής δύναμης η οποία αναδείχθηκε παγκόσμια με αφορμή το ποδόσφαιρο. Το ζήτημα είναι να υπάρχει αυτή η «μαγκιά». Κι αν υπάρχει, κάποτε θα βγει προς τα έξω και θα καθιερώσει το άτομο στην εκτίμηση του κόσμου.
Ο Καραμανλής ήταν και τυχερός. Το EURO ήρθε νωρίς!.