Μέσα στο μυαλό μου φαίνεται ότι ήταν ο Γιώργος Τράγκας όταν έγραφε το χτεσινό του άρθρο, με τίτλο «Δίπλα μας φωτιά, εδώ…Mamma mia». Ήθελα πολύ να έχω προλάβει να το γράψω εγώ αυτό το κομμάτι με τις τόσο επίκαιρες και σωστές θέσεις και διαπιστώσεις αλλά…με πρόλαβε. Αφού σας προσκαλέσω να βρείτε τον τρόπο και να το διαβάσετε –εάν δεν το διαβάσατε- αλλά και να το …ξαναδιαβάσετε – μόνο ο …Αλογοσκούφης θα ζητάει «δεύτερη ανάγνωση;- θέλω απλώς να υποσημειώσω για μιαν ακόμη φορά ότι η Τουρκία είναι μια πολύ διαφορετική χώρα από την Ελλάδα. Μια πολύ διαφορετική χώρα από το Βέλγιο, τη Γαλλία, την Ιταλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, την οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρωπαικής Ένωσης.

Κανείς δεν μπορεί να την «αξιολογήσει» και να την αναλύσει με τα ίδια κριτήρια με τα οποία θα ανέλυε μιαν άλλη «ευρωπαική» χώρα, ακόμη και τις τελευταίες που μπήκαν για τους όποιους λόγους μπήκαν, με τους όποιους «κοινούς στόχους» υποτίθεται ότι είχαν για την οποιαδήποτε «κοινή πορεία». Η Τουρκία ανήκει σ΄ έναν «άλλο» κόσμο. Έχει άλλους «στόχους». Έχει άλλη «πορεία» διαχρονικά. Γι αυτό άλλωστε και οι σκεπτικιστές θεωρούσαν από την αρχή ότι η ενδεχόμενη ένταξή της στην Ευρωπαική Ένωση θα ήταν από δύσκολη ως ακατόρθωτη.

Σκεφτείτε την ειδησεογραφία και αντικαταστήστε τη λέξη «Τουρκία» με το όνομα όποιας άλλης ευρωπαικής χώρας θέλετε και μετά, αναρωτηθείτε αν θα ήταν δυνατόν να συμβαίνει:

«Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας συνεδριάζει για να αποφανθεί επί του εισαγγελικού αιτήματος απαγόρευσης λειτουργίας του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης».

Πρώτο σχόλιο από ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία : «Η δίκη αποτελεί την κορύφωση της σύγκρουσης μεταξύ των κεμαλιστών με τις δυνάμεις του πολιτικού Ισλάμ.»

Δεύτερο σχόλιο: «Tρία είναι τα πιθανότερα σενάρια:

- οι δικαστές να δικαιώσουν τον Ερντογάν και το κόμμα του.( πολύ μικρές πιθανότητες)

-να απαγορευθεί η λειτουργία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και να«βγουν τάνκς» στους δρόμους.

- Να μην «κλείσουν» οι δικαστές το κόμμα αλλά να το αφανίσουν οικονομικά.

Και τρίτο σχόλιο: «Ακροβατεί η Τουρκία μεταξύ βομβών και δικαστικού «θρίλερ» για το AKP.»

Και τώρα, θυμηθείτε την περίφημη εκείνη φράση… αυτοκάθαρσης του Σημίτη ότι «Αυτή είναι η Ελλάδα», σε αντιπαράθεση και αντιπαραβολή με τη φράση: «Αυτή είναι η Τουρκία».

Αυτή είναι η Τουρκία, έτσι ζουν οι πολίτες στην Τουρκία και όσους βιάζονται και «καίγονται» να απαξιώσουν την Ελλάδα και τους Έλληνες για τους όποιους δικούς τους λόγους, καλό θα ήταν να τους ρωτούσαμε κάποια στιγμή εάν θα προτιμούσαν να φύγουν και να γίνουν πολίτες κάποιας άλλης χώρας. Της Τουρκίας – ας πούμε- ή κάποιας άλλης, καθαρά «ευρωπαικής», με το δικό της πληθωρισμό, τη δική της εγκληματικότητα, τους δικούς της αποκλεισμούς.

Διότι αν αυτός που μας απαξιώνει για ίδιο συμφέρον και θα προτιμούσε να ζει στην…Ταιλάνδη αλλά με τα εισοδήματα ενός Ελβετού τραπεζίτη, αναγκαζόταν να μεταφέρει όλη την όποια «δραστηριότητά» του αλλά και τη ζωή του εκεί, με τους «δικούς τους» όρους, τότε θα θυμόταν την λαική θυμοσοφία του «παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είν΄ και μπαλωμένο».