Κολυμπώντας στο νέο πέλαγος.

"Σερφάροντας" όλο και περισσότερο στον ελεύθερο χώρο του διαδικτύου, τώρα που όλο και περισσότεροι νέοι χρήστες τον έχουν ανακαλύψει, γίνομαι καθημερινά σοφότερος. Όχι μόνο γιατί μαθαίνω πληροφορίες, άλλοτε ελεγμένες και άλλοτε ανέλεγκτες γι αυτό και "ύποπτες" αλλά και γιατί γίνομαι εμπειρότερος στη διάγνωση της πλαστότητας της πληροφορίας. Διότι βρισκόμαστε σ' ένα νέο πέλαγος. Που θέλει νέους τρόπους κολύμβησης.

Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός ο -καινούριος για τα Ελληνικά δεδομένα- "θεσμός" αποκτά όλο και περισσότερη δύναμη, όλο και περισσότερη επιρροή, γι αυτό και όλο και περισσότερη δυνατότητα για πολιτκή κριτική.

Όπως διαβάζω και μαθαίνω, δήμοι, φορείς, αλλά και επιχειρήσεις επιλέγουν να εγκαταστήσουν διαδικτυακές συνδέσεις θεωρώντας- και ορθά- ότι έτσι εξυπηρετούν τους πελάτες τους. Είναι γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες έχουμε δει ακόμη και καφετέριες σε παραλιακά κυρίως μέρη, να παρέχουν δωρεάν ασύρματο internet. Και το κυριότερο: Η πελατεία το χρησιμοποιεί. Όχι με τη λογική του να παίξουν – όπως παλιά- διάφορα παιχνίδια και να διασκεδάσουν. Αλλά για να «μπαίνουν» στα καινούργια διαδικτυακά «παιχνιδάκια», τα περίφημα blogs.

Μπορεί τα blogs να μην αρέσουν σε πολλούς επικριτές τους – αρκετοί έχουν δίκιο να επικρίνουν και τη γλώσσα και τη φρασεολογία που χρησιμοποιούν και το ανέλεγκτο των πληροφοριών- είναι όμως σίγουρο ότι έχουν αρχίσει να διευρύνουν και την επιρροή ,τη διεισδυτικότητα και την ισχύ τους.

Σε αρκετά, μπορείς να διαβάσεις και καλές αναλύσεις και καλογραμμένα σχόλια. Για παράδειγμα, διάβαζα χτες σε ένα blog ότι «τώρα στο ΠΑΣΟΚ αντιστράφηκαν οι ρόλοι. Μέχρι τώρα ο Νίκος Αθανασάκης, ως γραμματέας του κόμματος, έδινε οδηγίες στον Γιάννη Ραγκούση που ήταν εκπρόσωπος Τύπου. Τώρα, ο Νίκος Αθανασάκης, διευθυντής του Γραφείου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, θα παίρνει οδηγίες από τον γραμματέα του κόμματος Γιάννη Ραγκούση;»

Η διείσδυση του «ανεξέλεγκτου και ανέλεγκτου διαδικτύου» είναι πλέον παράγοντας διαμόρφωσης του πολιτικού πεδίου. Και μην βιαστείτε να απορρίψετε αυτή τη σκέψη. Όποιος τα σνομπάρει, βρίσκεται προ εκπλήξεων. Γι αυτό και η υπόθεση χρειάζεται μελέτη, σωστή εκτίμηση και σοβαρή αντιμετώπιση. Εκτός του ότι πρέπει όλοι ν αρχίσουμε να μαθαίνουμε να ζούμε μ αυτά. Μπορεί να μας φανούν μέχρι και χρήσιμα.

Για παράδειγμα: Πως χειριζόμαστε την υπόθεση της νέας διοικητικής διαίρεσης της χώρας, έτσι όπως φρόντισε να «διαρρεύσει» το υπεύθυνο υπουργείο και έτσι όπως επιβεβαίωσε σε συνέντευξή του ένας μη αρμόδιος υπουργός, ο Γιάννης Παπαθανασίου; Πως διαμορφώνεται το πλαίσιο; Ρίξαμε μια φωτοβολίδα και την αφήνουμε να ενεργήσει; Μα αυτή ήταν μια τακτική που εφαρμοζόταν όταν ΔΕΝ υπήρχαν καν τα blogs. Τώρα, σήμερα, είναι δυνατόν ν αφήσεις μια διαρροή να λειτουργήσει από μόνη της; Με τόσους αντικυβερνητικούς διαύλους, η πληροφορία μπορεί να απαξιωθεί σε 24 ώρες.

Που υπήρξαν σχολιασμοί και κριτικές που κατευθύνουν τον απλό πολίτη στο ότι η διαμόρφωση της διοικητικής διαίρεσης προς μεγαλύτερες περιφέρειες, συζητείται χρόνια στον κόσμο της Πολιτικής Επιστήμης;

Που διαβάσαμε ότι πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει διαίρεση με 52 διοικητικές περιφέρειες σε μία τόσο μικρή χώρα;

Που ακούσαμε ότι στην Ελλάδα των 132.000 τ.χ. έχουμε περίπου ίσες διοικητικές περιφέρειες με τις ΗΠΑ;

Τα μόνα που ακούσαμε και διαβάσαμε ήταν ότι υπάρχουν «εκλογομάγειροι της Ρηγίλλης που βρήκαν λύση στα προβλήματα της Νέας Δημοκρατίας, με νέο κόλπο». Ότι « Με την κρίση του δικομματισμού, το 42% γίνεται άπιαστο όνειρο για τη Ν.Δ. αλλά άνετος στόχος για συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ».

Μην αυταπατάσθε: Πρέπει να ξαναμάθουμε κολύμπι.