Λοιπόν: Η κυρία Υπουργός – εδώ θα πρέπει να σημειώσω τις πολύ καλές σχέσεις μου μαζί της καθώς και το αξιοσημείωτο ενδιαφέρον που έχει δείξει γύρω από άλλα ζητήματα της Παιδείας που είχα αναδείξει με κοινοβουλευτικές  μου ερωτήσεις -  απαντά με  πολύ προσεκτικό και «διαβασμένο» τρόπο σε διάφορες ερωτήσεις της εφημερίδας – όχι φιλικά προσκείμενης στην κυβέρνηση - και παραδέχεται ότι:

 

1. « Το βιβλίο είχε εγκριθεί από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, αλλά μετά, εντοπίστηκαν σημεία με τα οποία κι εγώ διαφωνώ»,

 

2. « Και οι ίδιοι οι συγγραφείς αποδέχτηκαν ότι υπήρξαν αστοχίες»,

 

 3. « Είμαι αντίθετη στην αυθαιρεσία. Κατά τα άλλα, όπου γίνεται ένα λάθος μπορούν να το διορθώσουν οι επιστήμονες. Μόνον αυτοί».

 

Από εκεί και κάτω, οι απαντήσεις της δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον αναγνώστη που έχει συγκεκριμένα ερωτήματα και συγκεκριμένες διαφωνίες σε ζητήματα που τον ενδιαφέρουν αφού μάλλον επιδίδεται σε  ρητορική διεκπεραίωση θεμάτων. Ωστόσο και εκεί, είχα αιφνιδιαστεί από την οξύτητα με την οποία αλλού προσέβαλλε και έθιγε όσους διαφωνούν  και αλλού προβάλλει απόψεις που – ταπεινή μου γνώμη - δεν δικαιολογούνται από το επίπεδό της.

 

Έλεγε λοιπόν:

1. Υπάρχουν ορισμένοι που ισχυρίζονται ότι δεν τους αρέσει η διδακτική. Αλλά αυτά είναι θέματα επιστημόνων και δεν μπορεί να τα κρίνει ο καθένας,

 
2. Σε ένα βιβλίο της Στ' Δημοτικού, δεν μπορείς να τα δώσεις όλα και να τα πεις όλα,

3. Δεν είναι δυνατόν με αυθαίρετες αποφάσεις η ηγεσία του υπουργείου να λέει κάθε φορά ό,τι ζητάει το κοινό σε μια δεδομένη στιγμή,

4. Εγώ δεν πιστεύω ότι όλοι αυτοί που μιλάνε για το βιβλίο το έχουν διαβάσει. Και αν το είχαν διαβάσει, θα έπρεπε να είναι γνώστες και ειδικοί και

5. Ο κόσμος έχει επηρεαστεί από τον τρόπο που το χειρίστηκε το σύνολο των media.

 

Στο μόνο που είχε απόλυτα δίκιο ήταν το πέμπτο σημείο. Είναι γεγονός ότι ο απλός κόσμος επηρεάζεται αφάνταστα από τα media. Και παρασύρεται. Αυτό όμως ισχύει στις περιπτώσεις που τα media λένε «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν». Όχι όταν  τους δίνεις εσύ ο ίδιος «πάτημα».
Κι αυτό συνέβη – και συμβαίνει- με το βιβλίο της Ιστορίας. Είναι ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ «πέτρα σκανδάλου». Δεν χρειάστηκαν τα media για να «δημιουργηθεί» σκάνδαλο. Υπήρχε από μόνο του. Και επειδή έχει περάσει πολύς χρόνος από την τελευταία φορά που είπα την άποψή μου:
Το βιβλίο της Ιστορίας είναι γεμάτο «περίεργα» λάθη, σκοπιμότητες, ακρότητες, διαστρεβλώσεις. Η παρουσία του στα σχολεία ΚΑΙ τη νέα περίοδο θα κάνει κακό. Κι αν ήταν να κάνει κακό ΜΟΝΟ στην Υπουργό Παιδείας, πάει και στο καλό. Πολιτικός είναι, παίρνει ρίσκα. Αλλά εδώ έχουμε μια περίπτωση πολλών επερχομένων κακών. Εκτός κι αν το βιβλίο, μπει στο ράφι.