Με θέμα « Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ» μίλησε την Παρασκευή, 4 Μαίου 2007, ο βουλευτής της Α΄Αθηνών Δημήτρης Κωνσταντάρας στην ημερίδα των φοιτητών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών που διοργάνωσε η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων και του τμήματος Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας.
Η ημερίδα έγινε στο ξενοδοχείο Τιτάνια, την παρακολούθησαν εκατοντάδες φοιτητές που άκουσαν διαλεχτούς ομιλητές στην προσπάθειά τους για απόκτηση περαιτέρω γνώσης σε γενικότερα θέματα που αφορούν στη διαφήμιση.
Ο βουλευτής, στην ομιλία του, τόνισε μεταξύ άλλων:
« Είμαι άκρως απογοητευμένος από τον τρόπο που γίνεται σήμερα, τα τελευταία χρόνια η επικοινωνία. Από τον τρόπο που ασκείται η Επιστήμη της Επικοινωνίας. Και η Τέχνη της Επικοινωνίας.
Απάνθρωπος τρόπος. Απάνθρωπη μέθοδος. Διαδικασία πολτοποίησης προσωπικοτήτων και ιδεών. Είμαστε όλοι μέσα σ΄ ένα τεράστιο πολυκατάστημα, ζούμε, υπάρχουμε, λειτουργούμε, παράγουμε σ΄ένα σύγχρονο ΜΙΝΙΟΝ…σήμερα το ΜΙΝΙΟΝ δεν υπάρχει…υπάρχει ας πούμε ο ΧΟΝΤΟΣ…καθ όλα αξιόλογο κατάστημα ή το ΤΗΕ MALL…εξ ίσου αξιόλογο κατάστημα …αξιόλογα και μια χαρά και απαραίτητα στη σύγχρονη κοινωνία αλλά καταστήματα πολυλειτουργίας.
Μέσα στα οποία, η υπερπροσφορά μηδενίζει την ατομικότητα. Κι αν ο μηδενισμός της ατομικότητας μιας επιχείρησης είναι μεν σοβαρή αλλά αντιμετωπίζεται, ο μηδενισμός της ατομικότητας μιας προσωπικότητας είναι σκέτη καταστροφή.
 Σήμερα, ΚΑΙ η Επιστήμη…και η Τέχνη της Επικοινωνίας έχουν εκμηδενίσει το άτομο και την ιδιομορφία της κάθε μεμονωμένης προσωπικότητας και έχουν αναγάγει σε πρωτεύουσα ιδέα τον Κοινό Μέσο Όρο. Και χρειάζεται μεγάλη προσοχή, μεγάλη εγρήγορση και μεγάλη προσπάθεια ώστε αυτή τη μαζοποίηση, αυτή την ολοκληρωτική μέθοδο, να την πολεμήσουμε ώστε να διατηρήσουμε την ιδιαιτερότητα του ατόμου.
Τη φράση την ξέρετε: Επικοινωνώ σημαίνει υπάρχω.
Η επικοινωνία διαδίδει ιδέες. Πολιτισμό. Πολιτική. Προιόντα. Και πρόσωπα.
Τα παλιά χρόνια , τα πολύ παλιά χρόνια υπήρχαν απλώς οι κήρυκες και το θέατρο για την οποιαδήποτε γραπτή ή προφορική διακίνηση λόγου και ιδέας .
Μετά, το θέατρο περιορίστηκε ως εκ του ρόλου του στο πλαίσιο ενός καλλιτεχνικού μέσου διάδοσης ιδεών κυρίως διαχρονικών, πολιτιστικών, κοινωνικών, αλλά με βασικό στόχο, τη διασκέδαση του θεατή.
Περίπου την ίδια εποχή, οι κήρυκες διευρύνθηκαν, επεκτάθηκαν, έγιναν πανηγυρτζήδες και τελικά εξελίχθηκαν σε τελάληδες… ακούσατε… ακούσατε.
Στη συνέχεια προστέθηκαν οι κυρίες του χωριού…οι κουτσομπόλες…ήρθαν και οι γραπτές ανακοινώσεις στους τοίχους για να οδηγηθούμε στις εφημερίδες κλπ…κλπ…κλπ…
Σήμερα, ο, τιδήποτε – ιδέα… προιόν…σκέψη… πρόταση… έρευνα…είδηση…σχόλιο…βιβλίο…θέατρο…μουσική…εικόνα…ρούχα…… Παπούτσια… τεχνολογία… εμπόριο… άνθρωπος – ο,τιδήποτε λέω απευθύνεται σε κάποιον άλλο, σε κάποιον τρίτο…είτε για να το αγοράσει, είτε για να το μάθει, είτε για να το ενστερνιστεί, να το στηρίξει, να το ψηφίσει…χρειάζεται ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ γιατί αλλιώς πεθαίνει.
Κι επειδή οι «πελάτες» αποτελούν πλέον μάζες…επειδή όλο το κοινωνικό αλισβερίσι γίνεται με στερεότυπα, με προκαθορισμένες μορφές, με πίνακες, η Επικοινωνία γίνεται κι αυτή στερεότυπη…και είναι Μαζική.
Θα διαφωνήσω με όσους θεωρούν ότι άλλο πράγμα η Διαφήμιση, άλλο το μάρκετινγκ και άλλο η επικοινωνία. Όλα, είναι επικοινωνία. Και μάλιστα Μαζική Επικοινωνία. Έχουν φυσιολογικά διαφορετικές μεθόδους, διαφορετικούς κανόνες αλλά ένα είναι το γεγονός : το αρχικό προιόν τριχοτομείται για να παραγάγει το υποπροιόντα του.
Σήμερα δεν μπορείς να πουλήσεις ένα σαπούνι λέγοντας μόνο ότι αυτό είναι ένα σαπούνι που καθαρίζει τα χέρια. Διότι υπάρχουν πολλά σαπούνια που καθαρίζουν τα χέρια, υπάρχουν φτηνά και ακριβά σαπούνια που καθαρίζουν τα χέρια, υπάρχουν μυρωδικά σαπούνια που μυρίζουν ωραία και σαπούνια που δεν μυρίζουν ωραία, υπάρχουν συσκευασίες , υπάρχουν δώρα, υπάρχουν κοινωνικά πρότυπα που ταυτίζονται με κάθε σαπούνι, υπάρχουν ονόματα σαπουνιών και ονόματα σαπουνιών…αλλά δυστυχώς, η τέχνη του σύγχρονου μάρκετινγκ μπορεί να σε κάνει να αγοράσεις ένα σαπούνι που μυρίζει ωραία, έχει θαυμάσια συσκευασία, δίνει υπέροχα δώρα αλλά ΔΕΝ καθαρίζει τα χέρια.
Κι όταν το σαπούνι αντικατασταθεί με τροφή που ΔΕΝ είναι θρεπτική, με ύφασμα που ΔΕΝ είναι ανθεκτικό, με ποτό που ΔΕΝ είναι υγιεινό, με άνθρωπο που ΔΕΝ είναι σωστός, με ιδέα που ΔΕΝ είναι ηθική και κοινωνικά αποδεκτή…φτάνουμε στο σημείο να λέω εγώ ότι είμαι άκρως απογοητευμένος από τον τρόπο τον απάνθρωπο, τον ψεύτικο, τον απατεωνίστικο, τον προσβλητικό που γίνεται σήμερα, τα τελευταία χρόνια η επικοινωνία. Όχι πάντα…κι όχι απ΄ όλους. Αλλά εκεί ακριβώς έρχεται η σπουδή, έρχεται ο δάσκαλος, έρχονται τα βιβλία, έρχεται η εμπειρία, έρχεται η προσοχή, έρχονται οι κανόνες, έρχεται και η σωστή αποκαλυπτική δημοσιογραφία να σε βοηθήσουν να βγάλεις άκρη.
Φοβούμαι εν ολίγοις ότι αντί η άμεση και χοντροκομμένη διαφήμιση ενός προς πώληση προιόντος να απορροφηθεί από την εξελιγμένη, επιστημονική μορφή προώθησής του, την απορρόφησε. Αντί η διαφήμιση να ενταχθεί σωστά , αρμονικά στην Επικοινωνία, ως υποκεφάλαιο, εντάχθηκε η επικοινωνία στην ιδέα, τη μέθοδο, την ιδεολογία της άμεσης διαφήμισης. Και τα πάντα έγιναν «αγαθά προς πώληση»
Προσέξτε λίγη θεωρία : Χωρίς να έχουμε δώσει ακόμα απάντηση σε ένα ερώτημα που τέθηκε – και από εμένα – στις αρχές της δεκαετίας του ’90, εάν δηλαδή τα αρχικά Μ.Μ.Ε σημαίνουν Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ή Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης, προσπαθούμε σήμερα να τα οριοθετήσουμε, να τα χωρίσουμε αν είναι δυνατόν, να τα ξεχωρίσουμε και τελικά, να τα ορίσουμε. Που μπαίνει δηλαδή ο χαρακτηρισμός της μάζας; Στο Μέσον; Ή στην ενημέρωση; Είναι το Μέσον Μαζικό; Ή η ενημέρωση Μαζική; Τείνω να θεωρήσω ότι πρόκειται για Μέσα μαζικά. Κι όχι για Ενημέρωση μαζική. Διότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη λέξη Ενημέρωση και στη λέξη Επικοινωνία. Η Επικοινωνία ΜΠΟΡΕΙ να είναι μαζική . Η Ενημέρωση δύσκολα. Και όντας Μαζική, όπως σήμερα, σε ορισμένα ΜΜΕ, παύει να είναι ενημέρωση. Γίνεται σαπούνι.»
|
