Πριν από καιρό, είχα κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση  με  νεαρό συνεργάτη βουλευτού της Νέας Δημοκρατίας που ζητούσε  τη γνώμη μου για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. «Θα ήταν σκόπιμο να καταργηθεί η κρατική επιχορήγηση των κομμάτων και το κάθε κόμμα να αναζητήσει «ίδιους πόρους» για να συντηρηθεί;» ρωτούσε.

Η  θέση μου ήταν «όχι», με την άποψη ότι «αρκετά δεν έχουν δυσφημιστεί τα κόμματα και η πολιτική ζωή; Θα πρέπει να τα καταστρέψουμε εντελώς ;»

Η αντίδραση του νέου αυτού – την είχα καταθέσει και τότε, γραπτώς, σε άρθρο μου-ήταν: «Μήπως και τώρα δεν «τα παίρνουν»  στα κρυφά από άγνωστους χρηματοδότες; Δεν θα είναι καλύτερα αν η συναλλαγή αυτή πάψει να γίνεται στα κρυφά και κάτω απ΄ το τραπέζι;»

Σκέφτηκα: « Ώστε σε τέτοιο σημείο έχει φτάσει η απαξίωση της πολιτικής και των κομμάτων;

Κι όταν άρχισα να το …χωνεύω, έστω κι αν  μια τέτοια θέση δεν θεώρησα ότι εκπροσωπούσε  όλους τους νέους για την πολιτική και τα κόμματα , άρχισα να του δίνω –μερικώς- δίκιο.

Έχουν περάσει κάποιοι μήνες από τότε, έχω μιλήσει με αρκετούς νέους  και με άλλους, όχι και τόσο νέους, γύρω από την αξιοπιστία της πολιτικής και των πολιτικών και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι θα ήταν καλλίτερο να αφεθούν τα κόμματα στην απόλυτη ελευθερία – αλλά και ανάγκη- εξεύρεσης πόρων για τη χρηματοδότησή τους .

Όχι μόνο γιατί έτσι, δεν θα υπήρχε πλέον η ανάγκη να λένε ψέματα, ή να περιβάλλονται από τη σκιά μιας «απάτης» αλλά  και γιατί τα κόμματα θα ήταν υποχρεωμένα να αναδιοργανωθούν και να εκσυγχρονιστούν.

Ναι λοιπόν. Άλλαξα γνώμη . Και δεδομένου ότι  είναι αδύνατον «η γυναίκα του Καίσαρα και να είναι και να φαίνεται τίμια», θα προτιμούσα να σταματήσει η κρατική επιχορήγηση και  να «απαγκιστρωθούν» τα κόμματα από οποιαδήποτε  εξάρτηση από το Κράτος.

Όχι μόνο γιατί  έτσι  θα επισημοποιηθεί και θα  πάψει να χαρακτηρίζεται εξωθεσμική η διαπλοκή αλλά γιατί το «γήπεδο» θα ξαναφτιαχτεί και οι κανόνες θα ξαναμπούν απ΄ την αρχή.

Οι κάθε λογής γυρολόγοι , μεταπράτες και χειριστές καταστάσεων δεν θα θεωρούνται πια «χορηγοί» και «χρηματοδότες», θα αποκτήσουν στ αλήθεια όνομα και επώνυμο και  όσοι θέλουν  να εκτεθούν, θα εκτεθούν.
Αλλά θα εκτεθούν ανοιχτά και τίμια.
Τα κόμματα θα πληρώνουν τα έξοδά τους, τους λογαριασμούς τους – τους κάθε λογής «λογαριασμούς»- από χρήματα που θα έχουν στο ταμείο τους, απ΄ όπου κι αν προέρχονται. Και θα είναι απόλυτα υπεύθυνα για την εξεύρεση των πόρων τους ώστε ανά πάσα στιγμή να ξέρει ο οποιοσδήποτε το ζητήσει, από πού προέρχονται τα χρήματα των δαπανών  και να μη χρειάζεται κανείς να δίνει εξηγήσεις παρά μόνο ΕΑΝ οι πηγές είναι «μαύρες», «παράνομες» ή «ελεγκτέες».

Και μπορεί κάποιο κόμμα να γίνει σαν τα τηλεοπτικά κανάλια και να  καταφύγει μέχρι και σε …διαφημιστικές εταιρείες αλλά ο πολίτης θα ξέρει ότι δεν πληρώνει ΑΥΤΟΣ, μέσω της Κρατικής επιχορήγησης.
Θα αποκτήσει δηλαδή άλλο ένα κριτήριο για το που θα δίνει την ψήφο του.

Και τότε,  δεδομένου ότι η διαπλοκή θα …κινδυνέψει να νομιμοποιηθεί, θα συνεχίσουν άραγε να υπάρχουν ενδιαφερόμενοι «προς διαπλοκή» αφού όλοι θα τους γνωρίζουν;

Ευτυχώς για όλους μας, η « επίφαση νομιμότητας» δεν αρκεί πλέον.