Ανήκω στην  κατηγορία των ανθρώπων που διαφωνεί με τις διάφορες «Παγκόσμιες Ημέρες» που αφιερώνονται σε κάποιο γεγονός, σε κάποια κατηγορία ανθρώπων, σε κάποια άτομα ή σε κάποια γεγονότα. Θεωρώ ότι αυτές οι «Παγκόσμιες Ημέρες»  μας δίνουν μια πρώτης τάξεως δικαιολογία να …ξεχνάμε το θέμα τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου και να το θυμόμαστε ΜΟΝΟ τη συγκεκριμένη ημέρα που  δεν γίνεται τίποτε το ουσιαστικό γιατί προέχουν οι φανφάρες και οι – ας πούμε- γιορταστικές εκδηλώσεις.

Κάθε μέρα του χρόνου, κάπου είναι αφιερωμένη. Το θεωρώ άχρηστο φαρισαισμό που απλώς μας δίνει δικαιολογίες να ξεχνάμε.

Την Πέμπτη που μας πέρασε, «γιορτάσαμε» έναν από τους κορυφαίους φαρισαισμούς της χρονιάς: Την Ημέρα της Γυναίκας.

Και είναι κορυφαίος γιατί οι …μισοί άνθρωποι στον πλανήτη, τιμούν τους…άλλους μισούς στα λόγια ενώ τις υπόλοιπες 360 τόσες μέρες, τους αντιστρατεύονται.

Σε μια πολύ σύντομη δήλωσή του, με εύγλωττο τρόπο ο ευρωβουλευτής Γιάννης Γκλαβάκης λέει μεταξύ άλλων:

« Συνήθως, τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν στις διακεκριμένες, τις "επώνυμες" γυναίκες που πράγματι με τη μόρφωση και τη δραστηριότητά τους, επιστημονική ή κοινωνική, έχουν ξεχωρίσει στο κοινωνικό σύνολο. Πολύ λίγες, όμως, φορές έχουμε ευαισθητοποιηθεί για την σκληρά αγωνιζόμενη αγρότισσα που καθημερινά αγωνίζεται σε έναν τόσο δύσκολο χώρο.

Ο ρόλος της είναι πολύπλευρος. Αφενός σαν εργαζόμενη γυναίκα,,  τις περισσότερες φορές  δεν έχει συγκεκριμένο ωράριο, ούτε οι συνθήκες εργασίας είναι οι επιβαλλόμενες, με αποτέλεσμα να βρίσκεται, μεταξύ άλλων, εκτεθειμένη στα αγροτικά ατυχήματα. Αφετέρου, σα μητέρα, σε αρκετές περιπτώσεις δε πολύτεκνη, αναδεικνύεται καθημερινά σε αφανή ηρωίδα. Η προσφορά της ήταν πάντα σημαντική για τη στήριξη τόσο της αγροτικής οικογένειας, όσο  και της τοπικής κοινωνίας.»

Διαφωνείτε; Κι αν διαφωνείτε, γνωρίζετε γιατί; Είστε σε θέση να αποκωδικοποιήσετε τη λέξη «αγρότισσα»; Έχετε γνωρίσει κάποια «αγρότισσα» από κοντά; Εγώ, ως άνδρας της πόλης, τις έχω γνωρίσει από κινηματογραφικές ταινίες και περιστασιακά, σε κάποια ταξίδια ή κάποιες ολιγοήμερες διακοπές. Και πρέπει να το παραδεχτώ: Χρόνια ολόκληρα, τις παρατηρούσα ως …αξιοθέατα, έκανα δε και …έξυπνα σχόλια για την εκάστοτε «ντοπιολαλιά» που κουβαλούσαν.
Σήμερα, έχω πια αντιληφθεί με απόγνωση την δική μου επιπολαιότητα, το δικό μου σνομπισμό απέναντι στις γυναίκες αυτές αλλά ΚΑΙ τους άντρες τους, τους άνδρες αγρότες. Γιατί κι αυτοί ανήκουν στην ίδια κατηγορία.: Ξεχασμένοι, παραμελημένοι, περιθωριακοί, χειμαζόμενοι, υπηρέτες μεγάλων συμφερόντων, αντικείμενα ψιλοκοροιδίας  – καλόπιστης και για τις ανάγκες του σεναρίου είμαι σίγουρος όπως κι άλλες …υποκατηγορίες χαρακτήρων, οι κομμώτριες, οι ταξιτζήδες ή οι θυρωροί - από σεναριογράφους και σκηνοθέτες της δεκαετίας του ΄50 .

Σήμερα όμως, είναι πολύ αργά. Ο αγρότης και η αγρότισσα περιθωριοποιήθηκαν ουσιαστικά. Και αντί να στέργουμε ως κοινωνία να ενισχύσουμε σωστά και ουσιαστικά τις τάξεις τους, τον αριθμό τους, να στείλουμε πίσω στα χωράφια τους με καλές προυποθέσεις όσους απόγονους αγροτών ήρθαν στις πόλεις από απόγνωση και περιθωριοποιήθηκαν  κι εδώ συμβάλλοντας στην αύξηση της ανεργίας, τσακωνόμαστε για το πόσες  περισσότερες χιλιάδες ακατάρτιστους ανέργους πτυχιούχους θα δημιουργήσουμε.

Ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Ι. Γκλαβάκης, που ως γεωπόνος έχει ζήσει από κοντά τους αγώνες των αγροτών, έχει διαπιστώσει – μας λέει- « τη συνεισφορά της αγρότισσας και  πιστεύει  ότι στις μέρες μας σιγά-σιγά αναγνωρίζεται η συμβολή της και με τη δημιουργική εργασία της, αρχίζει να διεκδικεί τη θέση που της ανήκει.»

Ως μέλος μιας κοινωνίας-εχθρού της αγρότισσας, μακάρι να μπορούσα να συμμεριστώ την αισιοδοξία του.